Musica folk en Cantàbria: lo coble Bárcena-Gass, los grops Atlántica e Garma

No's pòt pas parlar de la renavida deu folk en Cantàbria sense mencionar lo coble de musicians Marcos Bárcena e Kate Gass. Que'us podem considerar a l'origina de la renavida folk en aquera Comunitat, a mes deus hrairs Roberto e Fernando Diego (deu grop Luétiga).

Marcos Bárcena (Santander, 1970) qu'ei "cantautor", guitarrista, flabutista e bohaire. Qu'ensenha las bohas cantabra e galhega a l'Escòla de Folclòre de Cabezón de la Sal, la ciutat de la soa enfança, al nord-oèst de Cantàbria. La boha (gaita) cantabra, instrument emblematic de la renavida folk en Cantàbria, n'ei pas diferenta de la boha asturiana. En Cantabria, que solen jogar tradicionaument d'aquera boha en lo terç mes occidentau de la província, qu'ei a díser en la partida qui fronteriza dab Asturias e dab l'oèst de la comarca de la Montanha Palentina (Paléncia). En los autes lòcs de la província, que jògan meslèu deu pito montanhés, ua petita clarineta tradicionau (en espanhòl: pitu montañés o requinto). Lo pito e la gaita que sonan generaument acompanhats peu tambor. Quauques factors cantabres que s'an hicat a fabricar la boha galhega mès aquesta qu'ei plan distincta de la cantabro-asturiana. La galhega qu'ei mes petita e que's jòga dab ua digitacion abierta (coma la flabuta deus escolans), mentre que l'asturiana, o s'estimatz mes: la cantabra o l'astur-cantabra o cantabro-asturiana :), qu'ei de digitacion barrada, qu'ei a díser que, tipicament, tà soar ua nòta que cau obrir sonque un horat, tot en guardar los autes tampats. La boha nòsta (la landesa) qu'accepta las duas digitacions.

En 1987, lo Marcos que participè a l' Encontrada Internacionau de Lutièrs e Bohaires de Saint Chartier. Que i encontrè ua musiciana anglesa pluri-instrumentista : Kate Gass. La Kate que seguí lo Marcos e amassa que s'installèn en Cantàbria. Que comencèn ua carrèra musicau en duo. Atau que neishó Atlántica, dab la Kate a la votz, vriulon , flabuta traversèra, tin wistle , clarineta, requinto (pito montanhés), concertina e acordeon diatònic; e lo Marcos a la votz, guitarra, bozoki , boha asturiana e boha galhega. En medeish temps qu'arrejúnhen lo grop Luétiga fondat en 1986 peus hrairs Diegos e deu quau e parlarèi mes tard, dens un aute "pòst".


Lo coble que participè a l'enregistrament deus tres prumèrs CDs deu grop Luétiga: La Última Cajiga (1992), Nel el Vieju (1994) e Cernula (1996). Dab lo grop Luétiga, qu'estón invitat au " International Celtic Festival" de Chicago.

Que participèn tanben a la "Misa Popular Cántabra", ua missa folk composada peu musician cantabre Nobel Sámano e interpretada per Luétiga acompanhat per la Coral Salvé de Laredo ;) e un grop de dançaires tradicionaus. Aquiu que podetz escotar un extrèit de l'Agnus Dei:



En 1996, Atlántica que sòrt un prumèr CD.

En 1998 lo Marcos e la Kate que decideishen de deishar Luétiga tà seguir la soa direccion pròpia. Atlàntica que passa a quate membres, dab l'arribada deu percussionista Miguel Cobo e de l'acordeonista e clavierista Ramón Bueno. Que's hiquèn a tribalhar tà un segond àlbum "Transitus" e a adobar un repertòri d'escèna adaptat tau quartet, combinant tròç d'Irlanda, Escòcia, Bretanha e d'America deu Nòrd dab la musica de Cantàbria, Galícia e Astúrias.
Tà escotar fragments tirats de Transitus, clicatz sus "click to view playlist".





Sense nat dobte, ua de las mias cançons preferidas deu CD "transitus" qu'ei un tradicionau de la comarca de Campóo, lo caplòc de la quau ei Reinosa, a la punta sud de Cantabria, dens la cordilhèra. Aquera cançon, emblematica de la comarca, qu'ei hèra coneguda per tota la província.


Campurrianu era mi padri
Campurrianu era mi 'güelu
Campurrianuca ha de ser
La que me lava el pañuelu
Campurrianuca ha de ser
La que a mí me ha de querer...

Camporrian (=de Campóo) èra mon pair
Camporrian èra mon gran-pair,
Camporrianeta a d'estar
La que'm lava lo carrat,
camporrianeta a d'estar
la que a jo a de m'aimar.



L'emprenta folk qu'ei dobla. Prumèr, las cançons montanhesas (cantabras) tradicionaus que's cantan mes sovent a capella o ben, se son cançons de dança, lo cantaire (o meslèu la cantaira) que s'acompanha dab la pandereta. Totun, que i a un instrument tipic concebut tà perméter au cantaire de s'acompanhar: qu'ei lo rabel. Qu'ei ua sòrta de petit vriulon tradicionau de duas o tres còrdas, de bon transportar tà lo pastor musician. Lo de duas còrdas qu'ei tipic de Campóo.


En la vath de Polaciones, en la comarca de Saja-Nansa (a l'oèst, la vath mei hauta de tota la Comunitat) , que i jògan un instrument de tres còrdas de la familia deu rabel, aperat acerà bandórria (en grafia occitana) (en grafia espanhòla : bandurria), mentre qu'en las Vaths de Pas (Valles Pasiegos), que i a trobam ua auta sòrta de rabel aperat acerà guitarro (guitarru). Tè, aus rabels de Cantàbria, i consacrarèi un messatge especiau.

Segond, l'accordeon diatonic n'ei pas tròp utilizat. Aquiu que i remplaça lo rabel.



Quate autes CDs que seguin Transitus: La luz del iviernu -2000, Lugas -2001, En directo -2002. A partir de seteme 2003 lo grop que's hè quintet dab l'arribada deu guitarrista Jorge Ibáñez. Que hèn un darrèr CD: Desde esta orilla -2004.

Lo qui non coneish pas aqueras còplas non pòt pas èster "montanhés" :


En las videos qui segueishen, poderatz constatar que lo Miguel e tòca lo bodhrán (tambor de quadre irlandés) e que la gaita tocada peu Marcos qu'ei de digitacion oberta: qu'ei la galhega e non la cantabra. Tà la musica fòlk en generau, que va fòrça plan, mès quan e s'ageish d'interpretar la musica tradicionau cantabra, aquò qu'ei considerat coma ua fauta dobla per puristas. Aquerò qu'ei estat e que demòra tostemp l'objècte d'un debat conflictiu en Cantàbria: e cau acceptar instruments estrangièrs a la tradicion cantabra quan e's torna visitar lo patrimoni musicau de la Comunitat? En Cantàbria coma en Galícia e en Astúrias, l'influénça de la musica dita celta, sustot irlandesa, qu'ei pesuga. E plan sovent, los musicians de Cantàbria que's son interessats a la musica dita celta o de l'arc atlantic (Islas Britanicas, Bretanha, e las comunitats de l'occident cantabric: Galícia e Astúrias) abans que de s'interessar au patrimòni de la soa pròpia tèrra. Si l'utilizacion deu bozoki irlandés e de la guitarra folk non sembla pas pausar tròp de problèmas, l'utilizacion deu bodhrán e de la boha galhega que'n pausan fòrça mes pr'amor que's substitueishen a instruments tradicionaus locaus com e son la pandereta, lo pitu e la boha cantabra . La Comunitat qu'a instruments plan tipics coma lo pitu, lo rabel de Campoo, la bandurria de Polaciones (de la familia deu rabel), lo guitarro (guitarru) pasiego (un aute rabel, de las vaths de Pas-Miera), la dulçaina (dulzaina o vozaina, qu'ei a díser un clarinet -autbòi, graile- coma la bombarda bretona), la flabuta de tres horats de Campoo (aperat silbu), etc, etc., que son instruments jogats peus amators de la musica tradicionau autentica mès sovent ignorats peus "folkis" pr'amor que non caben pas tròp dens lo molde de la musica dita celta. N'ei pas tròp lo problèma d'Atlàntica, pr'amor que non pòt pas estar considerat com un grop de musica tradicionau cantabra mès plan com un grop folk de Cantàbria, aquò n'ei pas parièr.




L'efèit de sarra que's hè sentir dinc en Cantàbria (si, si!) !!!
La pròva:


E puish que i avó lo drama de las separacion deu coble, fin 2005. Marcos que quitè la Kate e lo grop. En gèr de 2006 la Kate que getè l'esponja e lo grop qu'anonciè la soa dissolucion definitiva per un comunicat de premsa. Malauta, e dab dus adolescents de s'ocupar, la Kate qu'abandonè tota activitat musicau publica durant un temps. Quant au Marcos, que rejunhó le grop de musica folk cantabra Cambera'l cierzu deu quau parlarèi mes tard, e sustot que comencè ua carrèra en solo. Que gravè un CD.

En mai de 2007, La Kate que tornè seguir la soa carrèra musicau e que fondè un grop navèth "Solistas internacionales" dab Paco Diez (Cantàbria), Wafir (Sodan), Magali( Peró), Yoshie (Japon) e Laurent (França).
E un an après, en mai de 2008, que tornè formar un duo dab lo Marcos en tot dar lo son prumèr concèrt amassa despuish la lor separacion en lo Show Hall (sic) de la gara maritima de Santander.



Los tres autes ex-membres d'Atlántica que fondèn lo grop de musica folk càntabra Garma dab la collaboracion d'autes musicians: la cantaira Pilar Revuelta, lo bohaire Santiago Sánchez e lo violinista Gonzalo de Vallejo . Supausi que Garma tirarà lo son nom deu mont de la Garma qui abriga ua tuta preistorica de gran interés: la còva de La Garma, en Omoño (municipi de Ribamontán al Monte, comarca de Trasmiera). A la Garma que s'i pòt véder òbras d'art parietau deu paleolitic, coma n'i a plen d'autes en Cantabria, mès lo site de La Garma qu' ei particularament interessant pr'amor qu'ei estat descobert sonque fòrça recentament e que se'n sap ben pòc enqüèra, tot que demora de descobrir e d'estudiar. A mes, au som deu mont de la Garma, que i a las restas d'un oppidum cantabre qui data d'abans l'epòca romana e qu'ei conegut coma "Castro del Alto de la Garma".


Non poish pas resistir de vs'amuishar quauques videos de Garma, lo son estile qu'ei plan dens la linha deu de "Llan de Cubell", d'Astúrias. Sens voler paréisher ofensiu, la (sharmanta) Pilar Revuelta qu'a a còps quauques problèmas tà cantar just sus aqueras videos, n'ei pas lo cas normaument, no's deu pas audir plan, probable, qu'ei lo problèma deu dirècte e de las sonos. En 2008, Jorge Ibañez, Santiago Sánchez e Gonzalo de Vallejo qu'an quitat lo grop tà deishar la plaça au bohaire e pitaire (pitero) David Pérez, au guitarrista Bruno Gómez e a la flabutista bresiliana Fernanda Freitas. Las videos qui segueishen qu'amuishan lo grop de prumèra generacion.





Las tres videos qui segueishen que son estadas prengudas au Hestenau Folk 2008 de Ruiloba , on i participè Garma 2nda generacion.





Adara, ua dança eminament cantabra, emblematica deu municipi de Ruiloba d'on ei originària: la dança de las lanças, la fiertat de los Tolanos. Los tolanos ? Que son los abitants de Ruiloba. Qu'ei un chafre. En Cantàbria, a cada lòc que correspon sovent un chafre distinctiu tà designar los poblants. E sovent los poblants n'an pas sonque un, de chafre, mès dus: lo que's dan eths medeishes per tradicion, e lo (generaument pejoratiu) que'us dan ad eths los deu vilatge d'a costat e d'ua manièra generau los de la resta de la Comunitat.





Garma, doncas fondat sonque en 2006, qu'a dejà publicat dus CDs: Garma e LLar (2006), tots dus recomandables. Que'us trobaratz per exemple en la "tienda on-line" de l'ADIC. Los de Atlàntica que son en el catalògue de Tantín. De manièra excepcionau tà un CD de Cantàbria, Transitus qu'ei estat difusat coma cau, qu'arribè dinc a la FNAC de Tolosa, quauques ans a, e ei possible que'u trobetz en la FNAC de Barcelona, i èra enqüèra fin octobre. Luétiga que vien de signar dab Harmonia mundi e qu'ei a punt d'arreditar dab aqueth productor lo son darrèr e excellent CD La hestoria'l santu enjamás contá dejà publicat en 2007 per Artimaña Records, Cantabria. N'èi pas de dobte qu'an avut rason, aquò lor assegurà ua difusion mondiau que, lamentablament, los editors de Cantàbria non son pas capables d'assegurar, ni quitament online. Paypal n'ei pas estat creat entaus cans, hilhdeputa!!! Quants aus còsts d'enviada inter-estataus, b'ei clar que los Estats e son estats creats en prumèr tà emmerdar los ciutadans!!!

Qu'ac cau plan díser, los CDs deus grops cantabres non son pas tròp difusats en dehòra de Cantàbria. Tà crompar los CDs s'avetz ua adreça en Espanha, qu'ei totun aisit, que's pòt hèr online.

Doncas, tres adreças de visitar tà crompar CDs folks o de musica tradicionau cantabra per correspondéncia, que podetz consultar los catalògues suus sites:
La libreria Ediciones Tantín de Santander.
L'"incontornabla" (coma se ditz incontournable en occitan???) Associación para la Defensa de los Intereses de Cantabria (ADIC).
fak records, de Santander

De notar que la botiga de distribucion de cultura cantabra, tienguda per Ramón Villegas López, c/General Ceballos 1, bajo, 39300 Torrelavega (Cantabria) e ven per correspondéncia.
Podetz contactar Ramón per mail: rvillegas(arrobas)ono(punt)com tà recéber lo son catalògue de musica tradicionau en format pdf.

ADIC e Fak records, mès non pas Tantín, qu'acceptan de liurar en dehòra d'Espanha mès los còsts de las enviadas inter-estataus que son deu genre racket. Tolosa qu'ei mes près de Santander (540 km) e de Lheida (322 km) que non pas de París (678 km), perqué pagar los còsts d'enviada de libes o de CDs dus o tres còps mes cars quan e's hè a partir de Santander o de Lheida per arrapòrt a quan e's hè a partir de París???? Au sègle 21, en la nòsta Union Europèa??? Qu'ei un escandale qui cau denonciar!!! Ajuda, Brussellas!!!

Anar de vacanças en Cantàbria (país magnific, on la mar e la hauta montanha s'encontran) que pot èster un bon plan. Se savetz quin CD e voletz, contactatz las botigas plan abans per mail tà evitar que manque precisament lo dia de la vòsta visita, que i cau pensar.