Uei qu'ei lo dia de l'arribada deus caminaires en Vielha

Doncas, uei qu'ei l'etapa finau taus caminaires d'Occitània a pè, ja son en Bossòst (las meas salutacions a Na Hvala ;)) e que partiran de cap tà Vielha a las 8 ò. L'arribada ei prevista a 12 ò, se non caden pas sus un caçaire escopetat dab los sons gossets enrabiats, clar.

Espèri que n'aprofitaran tà apréner a parlar aranés, per çò que non compreni pas arren o guaire a çò qui dísen quan e parlan o cantan en occitan de las valadas. Tà jo, lo catalan qu'ei de fòrça mes bon compréner, tà díser vertat. Entà arribar a pensar que gascon e occitan aupin e sian la medeisha lenga mentre que lo catalan e seré ua lengua estrangièra, que cau ua bona dòsi d'ideologia. Francament.

Bon, rai, tot aquerò qu'ei plan simpatic. Malurosament, uei qu'ei divés (divendres) e jo que soi estacat a Tolosa peu tribalh. Que i serí plan anat senon, enqüèra que la possibilitat de'm trobar davant lo cadavre d'un ors en un carrèr de Vielha m'espanta, que m'ac cau plan con·hessar. Mès n'i a pas sonque "quauqui ossi" qui' s passejan per Aran, que i ei sustot la Mela acompanhada de son Catalan d' "Amorósmaicontent". Rescontrà'us que m'auré hèit content. E dilhèu qu'aurí hèit progrés en occitan aupin (non deu pas èster tròp mauaisit vist lo men nivèu actuau :(().

Podetz consultar lo programa de la diada suu blòg deu Paco .

A la Mela, que la pani aquera cançon. D'aquò, soi segur que me'n volerà pas. La cançon que m'agrada hèra, enfin, en tot cas la musica, per çò que, deus mots, non compreni estrictament pas arren. Visca er aranés, lengua occitana oficiau!