Es causa sabuda que l'accent occitan se pèrd, ailàs. Mas se parla pas tròp de la reparticion inegala dels accents. N'i a qui n'an de tròp e qui sabon pas de qué ne far, alavetz te'n foton pertot e quitament ont cal pas coma los camaradas de Libertat Nòrd-Gasconha. Cal pas botar d'accent suu huec, pas mai que d'òli sul fuòc. Per d'autres, es lo contrari: penúria totala, ruptura d'estòc, la mèrda. Bon, mas per un còp que los amics del Partit Occitan de Tolosa nos apondon un títol en lengadocian, dirai pas res, sequenon me reprocharàn de totjorn romegar. E puèi, de decas gròssas coma ieu, ne fau a cada "pòst".
Ça que la, me demandi: mas de qué es a far nòstre Andriu nacional mentrestant? Ben trantalha entre pessimisme e resignacion.
3 comentaris:
En Lemosin, avem chausits : pas d'accents. Qu'es chiant perque sabes jamai ente los fau fotre... E lo CLO es de consent coma n'autres : n'i pas mestier dau "è" en lemosin ! Ifoffoo !! Alaidonc, avem nonmas lo "ò" tot-parier. Lo demai es coma vòles !
Me demande quauquaren : una decha es la diferéncia entre çò qu'escrives e la norma. Mas, coma n'i a pas de norma en occitan, o que la norma es chamnhadoira, d'un autor a l'autre, qu'es pas vertadierament de las dechas... Lo mai suvent, qu'es pas de las dechas mas de las chausidas diferéntas (coma escriure còrps e dimarts pusleu que còrs e dimars).
Ça que la, quand fau semblant de saber escriure en lengadocian e qu'escrivi l'accent se perd, e ben fau una deca per çò que me caliá escriure l'accent se pèrd. Aquò m'aprendrà a ensajar d'escriure en lengadocian, ten! Remarca, en gascon, es parièr. :) Lo problèma es que las decas, las vesi tròp tard, quand las vesi.
Occitània es un brave pais, e sons estatjants monde deus interessants. En mei de cinc ans de A Huec, n'am pas jamei avut cap tornar sus çò que publicam, sonque monde de la mena deu Joan per nos viner explicar que sabem pas parlar-escriver la lenga. Mei de 30 numeròs, donc haut o baish 150 articles d'actualitat, de hons, de reflexion sus la situacion deu nòste pòble, e pas jamei nada reaccion sinon la deus pseudo-linguistes. A créder qu'Occitània, vrai de vrai, n'es pas mei qu'una treva de pais, un amusament de linguistofils que lo latin lor es pas pro originau... A jo me balha enveja de me'n tirar, d'aqueth pais.
Publica un comentari a l'entrada