dilluns, 4 de febrer del 2008

Un ostal de pèiras per la Mela e son amorós

Dilhèu non sabetz pas las duas blogairas de lenga occitana qui prefereishi que son dauna K e la Mela. Bon, ara ac sabetz tot. Dissabte passat, ua de las meas duas blogairas preferidas, la Mela, que passè un anunci suu son blòg tà demandar ajuda. Que cerca un ostau deu costat de Carcassona tà i passar ua dimenjada dab lo son amorós “mai content” (non sèi tostemps pas en quina lenga e cau compréner aquò, doncas qu’evitarèi d’assajar d'ac arrevirar en gascon). Com me l’aimi hèra a la Mela – quant au son amorós, non pòdi pas díser, La Mela a pas jamès volut me lo presentar-, que’m soi precipitat entà assajar de los trobar lo nid ideau. Be me'n a calut de temps! Enfin, non vos conti pas l’esfòrç que m’a calut desplegar. Aquò rai, qu’èri plan motivat ja qu’ac hasèvi tà la Melineta. E que m’i soi escadut !!!! Si, si ! Qu’èi trobat l’ostau ideau !
En prumèr, la localizacion que correspon plan a la demanda. N’ei pas luenh de Carcassona, près Limós. Blanqueta e carnaval, la combinason aquesta qu'ei de las bonas tà assegurar un cap de setmana profitós e gaujós, ça’m par. L’ostau qu’ei a Lapradèla.

$

L'exposicion que'm sembla ideau, dab ua vista panoramica de 380°C :


L'ostau qu'èi bastit de pèiras deu país





Per i pujar, las escalèras que son de pèiras tanben, e l'estile qu'ei d'epòca (e pas sonque l'estile):


E la pòrta, d'epòca tanben, n'ei pas beròja ?


L'ostau qu'ei san e plan airejat, vejatz :









E quina vista mes meravilhosa !!!!











E de plaça, non n'i manca pas.


E segur que n'i seran pas destorbats, los nostes amorós !!!








Mes campèstre qu'aquò, no'n poderatz pas trobar enlòc.





Alavetz, ma Mela : urosa ?

7 comentaris:

Mela ha dit...

LOOOOOOOOOOL

e ieu que pensavi qu'èra seriós, inocenta que soi lol

:DDD

segalas-k ha dit...

adieu, lo blòg qu'em sembla plan se vòs visitar eth mèn e eth d'un amic entra aciu: www.lopaissel.blogspot.com
fòrça gracies
adishatz

Anònim ha dit...

sabiás pas tot! mas sès tombat plan. un costat de ma familha es de Sant Pau de las fenolhedes a costat de Lapradela. un amic de la maire enterrat dins lo cementari.
desolada Mela, mas lo mond es pichòt!
es un polit país!!!

Joan de Peiroton ha dit...

Òc, es un país plan polit. Un país magic. L'Albera e las Corbièras son dos monds que m'i sentissi totjorn plan.
M'agrada caminar sense i pensar e m'i perdre per las senderas. La montanha negra, m'agrada pas tant, que m'opressa.

Anònim ha dit...

Quins records d'aquest estiu!!!

Joan de Peiroton ha dit...

Sílvia, pel que fa d'aquestes fotos, era en novembre, en realitat.El castell de Puigllaurenç, a la Pradèla, hom hi passa molt a prop en anar de Perpinyà a Foix. Fa part d'aquells castells dits càtars que guardàven la frontera amb Espanya del temps que passava per la Corbera. Te'l faré visitar i els altres castells "càtars" també. Els camins son "correctes".

Anònim ha dit...

Pas mau per 'na dimenjada... fau pas que molhe, qu'es tot :o)