Quan la Margoton se'n va

Quan la Margoton se’n va, en hèr la tronha,

qu’ei per’mor de la gratèra.

Ua plan maishanta prudèra,

En baish, sabetz on, que’u da  bèra vergonha.

« Miga, perqué donc e hès tostemps la mona,

shens díser arren qui valha ?

-Quauquarren qui’m drin tribalha ,

que’m chepica e non la me hè tròp bona ! »                                 

-« Alavetz, no’t cau pas fonhar mes, beròia,

Lo contentèr que’t voi  balhar!

Vejam si’t pòt amigalhar

un aire men tot de doçor e de jòia ! »

-“Diumedau! Lo contentèr be’m balhas

dab aquesta calamèra!

Hèm-la donc soar enqüèra,

Dincà que posca hèr àrder bèras halhas!”

Lavetz, amics mens, si, per la Sant Joan, vedetz,

a brutlar, segon l’usatge,

huecs au mitan deu vilatge,

l’arrason ja l’avetz, be cau que la cantetz!

(Canta tradicionau de Peirotonvièlha, arrecuelhuda peu vòste servidor. I a ua varianta qui no'i poish pas hicar.)