Que saunegi d'un OT-800

Peu men aniversari, lo hilh que'm hasó ua suspresa. Que s'aucupè, sens avisar-me'n, de har restaurar lo men banjo vielh qui n'avèvi pas tocat desempuish 20 ans. Lo praube instrument qu'avèva sofèrt de la desafeccion, de las mudas e deus ans. Dab ua mecanica copada, la pèth crevada, lo pontet desapareishut, que jasèva, abandonat, en un cornet escur deu solèr. Qu'èra completament hòra d'usatge.
E puish jo que patí d' un problèma a la man esquèrra, ua paralisi insidiosa e progressiva devuda a la compression d'un nèrvi au nivèu deu cobde. Ua petita intervencion cirugicau, dus ans a, que permetó d'arrestar la progression de la paralisi e de hèr tornar foncionar lo nèrvi com e cau. Totun, la recuperacion deus muscles de la man qu'ei lenta e non acabada uei lo dia, enqüèra que la man ei a progressar netament. Enguan, lo cirurgian qu'ac tornè har dab l'aute cobde, aqueth còp pro de d'ora entad evitar tota pèrta de foncionalitat, quina que sia, de la man dreta. Que soi mau fotut deus cobdes, jo, qué voletz. Qu'ei genetic, qu'ei atau.

Lo hilh qu'a un bon amic qu'aprengó lo mestièr de luthier en Anglatèrra e que tornè tà Tolosa a pòc. Que'u hidè lo banjo. E adara l'instrument que soa com s'estosse nau.

Doncas, jo que'm soi hiquat a tornar jogar au banjo despuish la debuta de l'an. Dab lo banjo de 5 còrdas, lo jòc de la man esquèrra qu'ei relativament simple, non necessita pas de grans exercicis traumatizaires, n'ei pas com tà la guitarra. Los barrats, per exemple, no'i son pas rigorosament necessaris, que'us podem remplaçar en tot pincejar la còrda baisha suu clavièr dab lo dit poç. Los barrats, jo, que soi vadut incapable de'us hèr, que'm manca lo muscle corresponent pr'amor deu maishant nèrvi.

E adara, que saunegi d'un OT-800. Non, non voi pas parlar d'un telefonet o d'un aparelh high tech. Que voi parlar de l' OT-800, un banjo de 5 còrdas hèit per Gold Tone. Aquera marca floridana que ven instruments de qualitat fabricats en kits en China mès concebuts e juntats en Florida. Los banjos Gold Tone que son coneguts per l'arrepòrt qualitat /prètz qui los autes non pòden pas har. Que son banjos deus bons e pas cars (enfin, tot qu'ei relatiu, e!). E que m'agrada lo son de l'OT-800, que sembla com lo d'autes còps, ben "old-time".
Un exemple d'aire tradicionau american jogat a l'OT-800,  en estile clawhammer, per Cathy Fink.



Un aute exemple d'aire totaument diferent: aquiu, ua pòlca finlandesa,  jogada en "clawhammer" per Cathy Moore:




Bon, jo qu'èi un Harmony Long-Neck de la debuta de las annadas 70 (e non m'apèri pas Cathy). Lo men banjo, de qualitat d'estudi, que l'avèvi crompat nau en aquesta epòca, adara que vau haut o baish...enter 100 e 150 euros (d'après l'argus deus banjòs de 5 còrdas), mentre qu'un OT-800 nau e vau 900 euros haut o baish. Be me'n calerà estauviar, de dinèrs, entà realizar lo men saunei! Totun, prumèr, que'm calerà retrobar la mea agilitat e lo men repertòri. Que soi a i tribalhar.

Anem, tà'm hèr content, aquiu qu'avetz mes clawhammer dab dus aires aqueste còp "celtics", jogats per Cathy Fink. La qualitat de la video n'ei pas optimum, mès aquò rai. Que poderatz constatar los banjos 5-còrdas n'an pas tots lo medish son. Cathy Fink que'n càmbia entre lo prumèr e lo segond aire e, au segond, qu'ei acompanhada per Marcy Marxer au banjo cello. Lo banjo cello (banjo violoncèle) qu'ei un banjo de 4 còrdas afinat com un violoncèle.