dimarts, 16 de desembre del 2008

La serada de divés



Divés (divendres) passat, la casa deus Peirotons recebó ua convidada de marca entà dinnar. Que sabó encantar tota la maisoada peirotonenca, la Mela, a despièit deus botonàs arroges qui li avèvan possat sus la cara durant lo repèish, mès qu' èra de sa fauta totun: perqué n'avèva pas dit abans que lo saumon li èra pas aconselhat ad era ???

De segur, n'èra pas venguda sonque per dinnar, que la tòca de la Mela èra de miar lo quite Peiroton tau concèrt de La Talvèra, e deu Dalfin (e deus hrairs Corric). Qu'ac calèva hèr abans que crebèsse, per çò que començava de se hèr " tras que vièlh", lo Peiroton, praubòt. Èra un pauc coma significar: "as assistit a un concèrt de la Talvèra e deu Dalfin, adara que pòts morir tranquille, arren de plan grèu non pòt pas mes t'arribar". Los hrairs Corric que son de bretons plan simpatics, vertat qu'ei, mès non comptan per arren tà la ceremonia de l'extrèma oncion. Atau qu'ei.

Lo concèrt que's debanè a Rabastens. Qu'ei un pòc lo cuu deu mond, Rabastens. I anèm amb la Kagona, que'n soi enqüèra tot esmagut. Òc, los viatges en Kagona dab la Mela, aquò que't marca son òme per tostemp. N'aurí pas jamès imaginat qu'ua veitura d'aquesta sòrta e podosse anar tan viste. Deu i aver la dobla foncion, la superkagona e la superturbokagona que quan te la hicas, vedes pas mes desfilar lo paisatge de tan viste que vas. Mès a Tolosa, la velocitat suu perif es limitada a 90 km/ò, e òc, e lo perif, ben que'u te cau gahar tà contornar guaireben tota l'aglomeracion abans de t'arretrobar sus l'autorota d'Albi. Que hè long tà ua Mela. E suu perif a 90 km/ò, eh ben ma Mela ne'n podèva pas mes, que començava de romegar grèu e n'èra pas luenh d'exigir lo restabliment de la pena de mòrt taus inventaires deus perifs a 90 km/ò. Un còp sus l'autorota, s'es ratrapada en tot possar lo boton superturbokagona.

E ben, urosament que n'avèm pas tròp perdut temps en tot anà'i, per'mor qu'un còp arribat a Rabastens, que s'i vèdeva pas mei que dens lo cuu d'un taupion, lo borg qu'èra desèrt, e non sabèvam quitament pas tà on la calèva gahar. Aquò que's ditz organizacion melanesca. Au cap de gaireben una òra de divagar per las carrèras deu borg, o pòc ne mancava, qu'acabèm per avisar un indigène e li demandar on èra lo cinema-sala d'espectacle, e lo tipe que'ns hasó arremarcar qu'èra precisament acerà on s'èram estats aturats tà li pausar la question. Tròp fòrta, la Mela!!!

La Mela que sajè plan de har dançar lo Peiroton, praubina, mès lo vòste servidor qu'a un problèma dens lo topinon qui l'empacha d'alinhar dus pas de dança quina que sia. Aquò n'empachè pas la Mela de dançar - urosament, per çò que dança fòrça plan, la Miss Zetofre - particularament dab lo Thierry deus Navajos e lo Sergio deu Dalfin. Au concèrt, que i vedóm la Lutz dab son Einucent, que son minhonets los dus. E i avè tanben lo Cedric qui s'èra cadut amorós pèc d'ua cabra de la Talvèra mès coma ei timide, aqueth colhon, non gausava pas entrar dens la sala e s'a gelat las colhas dehòra durant tot lo concèrt (bodiu que pòt hèr hred a Rabastens). Fin finau, que'ns regalèm tots: dab musica de las bonas, n'i avè pas tròp de risc que n'estosse pas lo cas.

Ah, ua critica, totun: la cervesa n'èra pas tròp bona, la tastèi e tornèi tastar tà verificar se la mea prumèra impression èra plan la bona, e ben, lo resultat, ara ne soi plan segur, non m'agradè pas tròp. Totun qu'èra biologica, e, clar, n'ac podem pas demandar tot au còp, que cau demorar rasonable. Tà çò qui ei deu coca, e ben que sabèva a coca, n'èra pas tròp bio, e la damisèla n'èra plan contenta.

L'endoman, que començèn tà nosautes las causas seriosas: las conferéncias deu collòqui sus las cornamusas. que'vs contarèi aquò un aute còp.

Tè, tà acabar, que cambii de tema. Qu'arreceboi CDs enviats despuish Santander la setmana passada. N'i avèva tres: los dus qu'avèvi comandat, mei un tresau qui m'ei estat auhert per l'amic discaire. Tà hestejar aquò, que v'èi hicat un trocet. Qu'ei tirat deu segond CD deu grop cantabre Cambera'l cierzu (Lo CD qu'ei titolat "A donde se fue Basilio"), que vénguen de ne grabar un tresau.

Eres Alta Y Delgada - Camberal Cierzu

6 comentaris:

merike ha dit...

Has passat una vesprada inoblidable! Cambera'l Cierzu fa bona música, l'estimo més que Talvera i Lou Dalfin. El link discaire fa un crash per a mi. Quina llengua:-)

Anònim ha dit...

T'agrada pas la Karland ? Suèi ieu que la chausiguèi ;)
Sabiá pas que los gascons eran complicats en biera.

Joan de Peiroton ha dit...

Einucent: te'n fagas pas, la serada èra super :)). E de la Karland, me'n tornèri préner quand meme :). Es ben la pròva qu'èra pas tan desagradiva :D.

Carles Casanovas ha dit...

Quina passada Joan. Això fa afecció i done ganes de viure !!
El sac de gemecs sensacional. Gràcies
Joan, fas una bona feina per l'Occitània ...

Anònim ha dit...

Ah, aquest blòg deu Joan, que és un dels que més m'agrada de tota la blogosfera mundial, però que no hi participo per vergonya, perquè tot i els mesos que vaig passar a l'arxiu occità, cada vegada que m'arrisco a esciure'l faig el ridícul...
Però avui voldria dir-te que sí, que si d'una enfilada pogués escoltar a La Talvera i Lou Dalfin, jo també em trobaria en disposició de rebre els sagrats olis, ni que fos per una estoneta.
I que si trobo la manera de convèncer al seu més alt responsable, m'agradaria portar ni que fos a algun d'ells a aquesta cosa tan bonica que fem a la periferia de Madrid, a San sebastián de los Reyes, que es diu Los viernes de la Tradición (viernesdelatradicon,blogspot.com). Jo, de moment, ja t'hi convido. Espero que ben aviat, si més no, virtualment, perquè aixo d'un blog de música sense talls de música comença a fer pudor!

pastanaga ha dit...

Fa molt de temps! Molt divertit de seguir!