Ua de las conseqüéncias pervèrsas deu dogme occitanista qui refusa l'estatut de lenga au gascon -a maudespieit deus darrèrs desvolopaments scientifics qui mièn equipas prestigiosas de lingüistas tà considerar lo gascon com quatau grop lingüistic distint de l'oil, de l'occitan e de l'arpitan- qu'ei de har complètament desparéisher lo gascon de las comunicacions regionaus, las de Navèra Aquitània com la d'Occitània. Lo gascon que i ei complètament absent mentre que i son representats l'occitan (lengadocian), lo catalan e lo peitavin-santongés shens oblidar lo basco. Lo gascon? Fenit, daunas e mèstes!
Aquiu l'Estat francés n'i ei pas per arren. Que son plan los occitanistas los responsables. L'istòria que deu servir de leçon. A l'evidéncia, l'Occitània saunejada peus autonomistas e separatistas n'a pas nada solucion tà dehéner lo gascon. Au contra, que miarén lo gascon tà la tomba shens vergonha, entà balhar mei de pes a l'occitan non-gascon…o, mei simplament, entà estauviar sòus.
Agosse lo gascon un estatut arreconegut de lenga, las causas que's passarén diferentament, lo gascon que seré tractat dab mei de consideracions, a egalitat dab las autas lengas regionaus. Que seré sonque justícia.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada