Sela o cela? Los dus!

Un legedor que me corregeish aimablament en tot me suggerir d'escríver sela dab "c" : cela  en lòc de sela. Totun, non, non soi pas d'acòrd e que'vse voi explicar perqué. En gascon, de fèit, que i sembla aver dus mots omonimes: lo prumèr qu'ei efectivament lo mot panoccitan cela, deu vèrbe celar qui significa escóner, amagar (espanhòu celar, francés (re)celer, deu latin celare). L'aute mot, lo qu'empleguèi hens lo darrèr pòst, qu'ei sela o assela, deu vèrbe selar o asselar qui vòu diser acessar, endostar, protegir. Qu'arretrobam aqueth dusau mot en espanhòu: aselar.  Botar a la sela o botar a l'assela o asselar qu'ei ua expression gascona qui vòu diser  botar a l'acès, a l'empara. En gascon, lo mot sela (o assela) que significa acès, aplec, empara, proteccion (Palay). Aqueth mot sela o assela que's deu aparentar au mot espanhòu sel e au mot corresponent basco saro, d'etimologia preromana (possiblament d'un mot celtic *sedlon segon Coromines).
 Los pasiegos  que son los abitants de las vaths de Pas en Cantàbria, de tradicion centrada autorn deu pastoralisme, sustot vaquèr. Qu'an un parlar pròpi (cantabre, o sia classificat com a asturleonés de transicion per l'UNESCO) e que son longtemps estats considerats com a etnia a despart, tant per eths medishs com peus autes cantabres.  En l'idiòma pasiego, deus pastors qui se'n tornan tà la cabana - tau cujalar-  tà i passar la nueit , que se'n ditz que "se aselan" (o sia en gascon: que s'aplegan). De la medisha manèra, los pastors pasiegos d'autes còps qu' "aselaban" lo bestiar, qu'ei a díser que l'aplegavan dehens un cortau, un sarralh (ua prada tancada aperada el sel),  tà botà'u a l'empara deus predators per la nueit. Aqueth vèrbe aselar qu'ei estat adoptat en castelhan estandard , uei lo dia que s'emplega essenciaument en parlant de las garias. En espanhòu,  "aselar las gallinas" que significa embarrar las garias lahens un porèr  tà que i passen la  nueit a l'empara deus predators, o sia botar las garias... a la sela.

Dongas, en gascon com en espanhòu,  que i vei aquiu duas familhas de mots d'etimologia e de grafia distintas. L'ua qu'admet ua c: celar, arrecelar   etc, dab lo sens d'amagar, d'escóner, l'auta qu'admet ua s:  selar, asselar, dab lo sens d'acessar, d'emparar, d'aquí lo mot la sela o l'assela.

PS tà cambiar de subjècte e demorar dab los "pasiegos":
Los pastors pasiegos que solèvan caminar en s'emportant ua barra o gimbèrla aperada "palu" o "barrancu". Aquèra barra que'us servivan au còp d'arma de defensa contra los lops e los cans sauvatges e de mejan de locomocion... tà sautar au dessús d'obstacles de tot escantilh: murets de pèira, arrius, eslacas etc etc. Qu'ei vadut ua disciplina espòrtiva locau: el saltu pasiegu, qui consisteish a sautar lo mei luenh possible (el "saltu") o a caminar lo mei luenh possible en s'ajudant dab la barra, shens tocar lo sòu dab los pès (la "muda").