Barroer: un gasconisme en catalan (de "barruèr"): significacion e ipotèsi etimologica arrevesitada (de "garra").

Lo barruèr (Geròni Bosch, ca 1500)

Barroer. Mot atestat a partir deu sègle 17, sonque deu catalan pirenenc e orientau continentau, ni balear, ni valencian  segon Alcover-Moll.   Qu'ei un gasconisme probable, gasc. "barruèr", probablament mei correctament grafiat barroèr. En catalan, lo mot barroer que significa "qui tribalha malament", "pòc apert entau tribalh", "pòc atinoat", "pòc abille", "pòc fin, gròs". Lo mot que s'aplica a la gent com au resultat (mau tribalhat, grós, mau estructurat, guèrle).  En gascon, lo mot "barruèr" (lhèu meilèu "barroèr") que significa vagamond, corredís (cat. vagabund)   (Palay). En Gasconha centrau barruèr que i significa "bòrni" mentre en gascon de Lavedan, que i trobam "barruèc"qui i significa: impar, de tròp (Palay). Antigament, "barruer" que designava ua persona originària de Berric (deu francés barruier, id.). Lo mot dab aquesta significacion qu'ei probablament a l'origina deu nom gascon de persona Barrué. Totun, la deriva semantica non s'explica pas aisidament a partir deu gentilici. Unha auta ipotèsi  que'm sembla mei versemblanta. Aquiu que l'avetz. En gascon baionés, lo mot "garruèir"  que  i significa garret, guèrle (cat. garrell, camatort, coix, mal estructurat), mentre un "garrús" qu'ei un vagamond, un traucabaralha (cat. vagabund, malfactor).  En gascon de Bordèu, "garús" que i significa garret, guèrle.  Lo mot "barruèr" deu gascon modèrne, manlhevat peu catalan,  que'm sembla estar de fèit un simple variant fonetic de "*garruèr". L'etimon que n'ei "garra" (part inferiora de la cama, deu celt. garra, id., cat. garra, id.) via un substantiu derivat, probablament "garron" o "*garrun" (?)  dont "garrús" e seré ua fòrma haut o baish sinonima.  D'aquiu, en gascon baionés, lo doblon sinonime "garrualha" (de *garrun o mei probablament garron) e "garrusalha" (de garrús), qui designa un ensemble de vagamonds, de traucabaralhas. De *garrun, o mei probablament garron, que deriva *garruèr (var.  garruèir) (qu'ei a díser: qui ei 1- garret, guèrle e, per extension, impar, bòrni, mau estructurat  2- qui camina: vagamond, traucabaralha.  De *garruèr que deriva barruèr (id.), mot prestat entau catalan qui n'i a derivat lo significat. O sia qu'en catalan barroer que seré lo doblon etimologic, gasconista, de garroner.

Que'm permeteratz aquesta petita diversion:  lo catalan qu'a lo mot "garroner", de garró, fòrma afixada de garra ( com garron en gascon). Un deus significats de garroner qu'ei "brut (N.B. JdP. de virar en: cascant, lord), manca de condícia en la persona o en el vestit", atestat sonque a Tortosa segon Alcover-Moll.  De manèira generau,  garroner en catalan qu'ei un gent qui pòrta "garrons", qu'ei a díser garramachas (un vestit: cat. mitges, escalfadors, fr. jambières). Los diccionaris de catalan normatiu  que vòlen absoludament relacionar aqueste significat de "cascant, lord" dab lo de "garramacha" qu'a lo mot garró en catalan. Totun la definicion deu mot tortosin (lord, cascant, mau vestit) qui'n balha l'Alcover-Moll n'aludeish pas briga a un ahar de garramachas. Que s'aparenta hòrt mei au significat deu mot gascon garruèr, barruèr vagamond,  cf. la definicion de garrouey (garroèir)  (probable lo medish mot) segon Lespy: mauvaise odeur  qui vient des vêtements malpropres, sales, portés depuis trop longtemps. Lo significat de cascant, lord, mau vestit de garroner qu'ei un gasconisme probable.