Lo recuelh de cançons de l'abat Taillères

Ne soi pas acostumat a arrespóner a las telefonadas quan ne sèi pas qui ei la persona qui apèra. De fèit, que m’estimi mei  de demorar que lo correspondent desconegut  i dèishe un messatge abans que jo decidesqui  se’u vau raperar o non. La màger part deus temps, n’i dèishan pas nat messatge e la causa que s’arrèsta aquiu.  

Aqueste còp qu’èra diferent. Que i avè un messatge, ua votz femenina arrisolenta e clara qui hasè au responeder: "Adiu, lo Joan !  E quin va ? Que soi la Catarina deu Heugar , se’t brembas? Que ns’encontrèm a  las vrenhas au Pomirau ! No’m digas que m’as desbrombada!  Qu’èi ací quauquarren qui t’interessarà, ua pièla de poèmas en patoès, apèra’m !!!"

 Que non, non l’aví pas desbrombada a la Catarineta, enquèra que non èri anat dab èra despuish temps. E, pensatz, aquerò d’un pialat de manuscrits en gascon, segur que m’interessava. E doncas que l’aperèi e que m’ac expliquè tot. La Catarineta qu’avè perduda ua tanta, mòrta a l'atge de 85 ans. La prauba hemna que vivè soleta a l’ostau de la familha a Senta Cresta d’Armanhac. Qu’èra veuda e n’avè pas avut sonqu’un hilh, un militar mòrt en un accident d’elicoptèr durant un exercici a la region parisenca.  L’ostau familiau que s’arretrobava shens estancièr e la decision de véner aqueste ostalàs umide e pòc comfortable que hasó unanimitat en çò de la familha. La Catarineta, qui vivè a Tolosa, que’s prepausè d'i recensar los mòbles e començar a vueitar l'ostau, dab l’ajuda deu marit e deus joens. En horucar peu solèr de haut, que cadón sus ua sòrta de petit cabinet provassut. Dehens que t’i dromivan lètras, libes de compde, caièrs divèrs e, mei interessant tà jo, un liberet entitolat  "passejade amourouse". Un recuelh d'ua trentea de poèmas e de cançonetas drin… leugèras, digam-ne. Lo libe que portava sonque ua mencion : Abbé Jean Taillères, Diocèse d'Auch, 1912. 

Ne sèi pas arren d’ aqueste abat. En tot cas, los poèmas o cançons que son un regal. Ne son pas tostemps d’un estile hòrt rafinat ni graficament hòrt estable, de segur, mès que son plasents, que'm hèn arríder e que son de hòrt bon léger. Aquiu que n’avetz un bon exemple, dab aquesta cançoneta  "Cent còps de bastou" (qu'èi conservada la grafia de l'autor). 

 

Cent cops dé bastou (cançou)

 [Per l’amou d’uo daoune dé ségnou

 Recebouy cent cops de bastou] Bis

Qu’èro lou ségnou dé Sent Marti 

Mati é sé que piche bi 

Mes aou castèt que m’a troubat

E bisté hèyt que m'a castigat 

Aïe, aïe, aïe, lou bastou que hè maou !

 [Per l’amou d’uo daoune dé ségnou

 Recebouy cent cops de bastou] Bis

Qu'èro lou ségnou dé Biella 

Qui ey maridat aou madira 

Mes aou castèt que m'a troubat 

E bisté hèyt que m'a castigat 

Aïe, aïe, aïe lou bastou que hè maou !

[Per l’amou d’uo daoune dé ségnou

 Recebouy cent cops de bastou] Bis

Qu'èro lou ségnou d'Aulourou

Qui ey batiat aou jurançou

Mes aou castèt que m'a troubat 

E bisté hèyt que m'a castigat 

Aïe, aïe, aïe lou bastou que hè maou !

[Per l’amou d’uo daoune dé ségnou

 Recebouy cent cops de bastou] Bis

Qu'èro lou ségnou d'Astarac,

Qui ey toubat dén armanhac

Mes aou castèt que m'a troubat 

E bisté hèyt que m'a castigat 

Aïe, aïe, aïe lou bastou que hè maou !

[Per l’amou d’uo daoune dé ségnou

 Recebouy cent cops de bastou]  Bis

 Qu'èro lou segnou de Toulouso 

Qui n'aymo pas l'aygue trop blouso 

Mes aou castèt que m'a troubat

 E bisté hèyt que m'a castigat 

Aïe, aïe, aïe, lou bastou que hè maou

N'i a d'autes un chic mei "vèrdas", que las me guardi per jo, peu moment. Un gran mercés au bon abat Talhèras e a la Catarineta !!!