Cants polifonics gascons

Dimèrcs passat, que dèi un torn peu Conservatòri Occitan. Que i trobèi la Natacha qui n'avèva pas mudat ni pè ni pata, e que m'arcuelhó dab bona umor e lo sorríder au pòt coma de costuma. Qu'avèvi quauques formalitats administrativas de complir tà l'an que vien e que n'aprofitèi tà crompà'm CDs e entressenhà'm sus l'estagi de cants polifonics pirenencs de la rentrada.
Aqueth estagi qu'ei la repeticion deu qui's debanè lo mes de mai passat. Que conegó un succès tan gran que non podón pas acceptar tot lo monde, çò qui decidí los organizators de'u tornar hèr. Eh ben, lo venidèr que sembla estar de la medisha traça, qu'èra dejà pleat arras, que'm soi arretrobat en la lista d'espèra.
Que hè gòi que los cants polifonics pirenencs e sian vaduts tan populars au dia de uei. Qu'espèri aquera vòga e s'acompanharà per un interés tà la lengua naturau d'aqueths cants, la lengua occitana. Ben, en realitat la gascona, de non pas con·hóner dab la lengua promaguda per l'excellent En Taupiac, qui per bèra que sia, e bèra si qu'ei, n'a pas ni lo gost ni la sabor deu gascon. Lo Taupiac, a maugrat qui sia hilh de Gasconha, que s'ei trompat de lengua, praubet! Urosament, los Gascons non l'an pas seguit. Avem déjà lo francés, n'ei pas tà i amiar ua dusau lengua estranha entà ajudar la prumèra a tuar lo gascon! Que manca de sentida, lo brave Taupiac! Bon, qu'a ua excusa, la lengua qui pramau qu'ei la deu lòc on viu (coma deu lòc on vivi jo), e qu'ei en dehòra deus país gascons. En tot cas, tà nosautes... que serà en lengua gascona, se vos platz!

Ath som d'Azun (Eths d'Azu, Agorila)



Lo rei pastor (Eths d'Azu, Agorila)