Rencontres deu mes

Aqueth mes, qu’èi gahat Robèrt Matta ensudorit e mieitat nud, a hèr gessir un instrument de musica d'ua massa de husta en son talhèr de l’Ostau Collignon. Que m’a hèit soar ua boha en fa qui fabriquè tà Pèir Rouch. Que me'n harà ua parièra, sonque la color deu sac e ua alteracion que la haràn diferenta.


Que soi anat tà casa de Pèir Rouch a Herran, en Haut Comenge a la termièra de Coserans. Lo país, en plea montanha, qu'ei magnific, a sonque ua òra de Tolosa dab veitura. Lo Pèir que m'a hèit visitar lo son talhèr, on i a plen de bots aranés penjats au mur. Que son los instruments qu'ei a acabar de fabricar. Que ‘m n’a hèit soar un, de timbre susprenent, au còp grèu e caud, beròi en tot cas. "Un son qui va plan entà acompanhar la votz", ça’m ditz, e que me’n parla d’experiéncia, puishque sòu acompanhar un grop de cantairas atau. Puish la discutida qu'a portat suus sacs de gemècs: que n’a dus. Un, en la, qu'estó fabricat peus talhèrs d'en Cesc Sans e un aute, en do, qu'estò fabricat per lo Pèir eth medish en tot copiar un instrument nòrd-catalan conservat a Ceret.

Que soi anat dinnar a casa de Xavier Vidal a Cardalhac (Carcin). Au Xavier, no’u coneishèvi pas personauments, qu'èra la soa hemna, hèra amiga de la mea, qui ns'avèva convidats. Enter lo Xavier e jo, lo corrent que s'i ei hicat de tira. Qu'a hèit soar tot plen d’instruments - n'a un arramat - com un vriolon tecno inventat per un amic son, un pifre tradicionau, ua auboèsa (l’auboès de Roergue e de Carcin o sia lo dit de Valhorlas qui fabrican au conservatòri occitan de Tolosa), un acordeon cromatic hèit en 1953 (qu'ei hart deus diatonics), ua flabuta de bec tradicionau de Gasconha qui hasó copiar, e dinca ua bandórria (la de las tunas universitàrias espanhòlas, que non lo rabel de Polaciones qui's ditz en realitat bandórria e non rabel - bandurria en castelhan). E, s'avisant qu'avèvi un pè au sud deus Pirenèus, lo Xavier que se'm hica a cantar ua còpla de jota aragonesa en bèth explicà'm la soa mair qu'ei hilha d'un vilatge de Huesca mentre lo son pair qu'ei deu Baish-Empordan . E que m'a exprimit tanben la gran admiracion - compartida peu vòste servidor- qui pòrta envèrs l'immense cantaire shativenc Pep Gimeno "Botifarra" dab lo quau avè podut tocar lo vriolon e improvisar en son occitan carcinolejant amassa dab Joseba Tapia e, last but not least, la cantaira e percussionista de Valladolid Vanesa Muela (qui veneri). Aquò que's passè a la festcat de Torroella de Montgrí (Baish Empordan) l'an passat. N'avem un video :