De l'oc au français : Diccionari dels mots franceses que venon de l'occitan = Dictionnaire des mots français empruntés à l'occitan/ Florian Vernet, Texte inédit. 2011

L' escrivan occitan Florian Vernet qu'agó la bona idèa de hargar un diccionari de mots francés d'origina occitana e la generositat - pòc comuna- de hicà'u en linha a gratis. Que'n sia arregraciat. L'òbra que representa tribalh deu pesuc e qu'ei hèra interessant. De mots occitans en francés, n'i a un hèish, sovent prenguts per italianismes hens los diccionaris.  Que n'èi aprés un gran nombre en bèth consultà'u.

Totun, que i a mes d'un cas on no'u podem pas créder.

Aquiu qu'avetz dus exemples:
Que i trobam, evidentament, l'inevitable "amour", don la legenda urbana (e drin occitanista) ne hasó un occitanisme shens trantalhar. Totun, que soi estat susprés de n'i pas trobar épouse (espeuse en francés antic) e rassegurat de no'i trobar  "pour" (pur o puer en francés antic). Que semblaré que la lenga literària d'oil deu sègle XII (la continentau, la champanesa de Christian de Troyes), d'isoglòssa -or contràriament au francés qui ei de -ur, ac pogosse explicar tot, mes aisidament que non pas l'occitan. En tot cas, que i auré calut com a minimum balançar l'assercion dab ua discutida.

En un aute exemple, un còp mes devut a l'ignorancia, conscienta o non, de las autas lengas romanas de França qui non sian pas l'occitan o lo francés (strictissimo sensu),  "chamois" que seré un occitanisme (de chamós) segon Florian Vernet. B'ei evident que la terminason occitana -ós non pòt balhar -ois en francés! Lo mot francés qu'ei d'origina arpitana (chamouès), que non occitana, plan segur.

Per interessantissim qu'aqueth obratge e posca  èster, no'u cau doncas pas liéger shens nat  esperit critic.

Adara, un punt qui m'a hèit gahar malícia: a las entradas caddie e cadet, lo mot gascon capdèth que i ei grafiat... capdet.  Ua pèca tan monstruosa de part d'un membre de l'Acadèmia occitana n'ei pas admissibla.  O lo gascon non seré pas occitan, fin finala?