Esquerrèr e charanguista.

Quan èri adolescent, que hasèvi de mandolinista hens un grop de bluegrass miat per  un camarada de classa e gran amic men, Christian Séguret. E puish que’m hiquèi au banjo de 5 còrdas  d’estile clawhammer. E que jogavi de guitarra tanben, com quasi tots los mainatges deu men atge. E puish, plan mei tard, que’m caló abandonar tot aquò, pr’amor ua lesion a un nèrvi (lo cubitau esquèr) que’m va amiar dinc a l’impossibilitat quasi totau de tocar instruments de còrdas. No'm poish pas mei plaçar correctament dus deus quate dits de la man esquèrra sus aqueth espaci de tres dimensions qui ei lo clavièr deus lahuts pr’amor d’ua paralisi leugèra de la man, causada per la lesion ja mentavuda. Alavetz que m'a calut acontentà'm de tocar los instruments de vents, qui lo jòc n’i ei pas sonque de duas dimensions, o quasi. Que m'a calut deishar guitarras e banjos tà hiquà'm a bohar a l’auboès e au sac.

Totun, aquò no’m satis·hè pas tròp. Que'm mancan lo relhèu de l'armonia deu jòc, quan e soi a jogar solet, e la possibilitat de cantar en s'acompanhant. Tocar instruments de la traca deus lahuts que’m manca. Que voi tornar de trobar los mens plàsers d’adolescent, enqüèra que soi a har tres-vint ans. E de solucions, n’i a, a condicion d’acceptar d’ac recomençar tot despuish las prumerias, com s’estosses un shin qui n'aurè pas jamei tocat un instrument de la soa vita. La solucion, tà jo, qu’ei de jogar com un esquerrèr (qui’n soi, en realitat), o sia invertir l’òrdi de las còrdas e lo sens deu jòc. Totun, remplaçar la man esquèrra per la man dreta e emplegar la man esquèrra tau « rasgueo », aquò que't demanda de cambiar d’instument, que s'agisca deu banjo de 5 còrdas com de la guitarra. Que't cau investir hens instruments hèits especiauments taus esquerrèrs. Totun, n’ei pas lo cas dab lo charango, pr'amor, aquiu, lo pontet que i ei perfèitament perpendicular au clavièr. Alavetz, peu charango,  que sufeish d’inversar l’òrdi de las còrdas entà  transformar un instrument normau en un d’esquerrèr shens aver de cambiar arren d'aute. Dongas, qu’èi decidit de’m reeducar las duas mans en aprenent a tocar lo charango a la mòda esquèrra.  Que soi conscient qu’ei un desfís qui’m hèi a jo medish, pr’amor de l’edat avançada deu començaire e de la frustacion de s’i tornar shens absoludament nat profieit de las longas oras de practica de joentut. A maudespièit deu men passat de musician de còrdas, que serèi un començaire vertadèr pr'amor deu cambi foncionau de las duas mans. Non poirèi pas utilizar los circuits neuronaus qui i son ja dedicats aus instruments de còrdas hens lo cervèth despuish lo temps de joenessa. Que me'n calerà crear d'autes, de novo!  Dongas, que i vau, qu’ei plan decidit, dab l’ajuda deu charangista bolivian Antonio Pérez Álvarez,  un maestro de charango qui viu a Orsay en França, que’n sia arremerciat. Que serà l'oportunitat de revindicar e d'assumir totaument la mia condicion d'esquerrèr. En foncion deus progrés realizats, qu'evaluarèi la possibilitat d'exténer l'experiéncia dab autes instruments, banjo de 5-còrdas e guitarra, qui'm calerà alavetz har fabricar especiaument tà l'esquerrèr qui soi.