E se dançam com era pometa?

Era pometa: que m'agrada aquera cançon coseranesa, de bon dançar. Com tota bona cançon de nau, que comença dab nau pometas e, en tot pérder ua mes a cada verset, que s'acaba dab ua soleta:


En aqueth pomèr
que i a ua pometa,
E eth vent la hè dançar,
era pometa, era pometa,
E eth vent la hè dançar,
era pometa deth pomèr.

Tè, aquiu que n'avetz l'interpretacion instrumentau que'n hasón los musicaires ariegés de Trad'Estiu. B'ei l'ocasion d'audir a soar l'aboès de Coserans! Que m'agrada hèra a jo, aqueth instrument. Quan e sii pro gran, que'n jogarèi.




E aquiu que n'avetz ua version enqüèra mes "sudorientau". Si, si, enqüèra mes sudorientau que Coserans qu'ei possible e qu'ac ei gràcias a Mosaïca :)).




Lo 5 de deceme, de 8 h a 18 h, a la sala Jean Gay de l'ostau de las associacions de Tornafuelha (31), que s'i organizarà un estagi de danças d'Arièja. Que seré l'ocasion de dançar sus l'aire de la Pometa. L'inscripcion a l'estagi qu'ei de 10 euros. Entressenhas: Club de Danças d'Occitània de Tornafuelha o telefonatz a Hélène BAGAT : 05-61-85-97-32 o a Jean-Jacques BERNARD : 05-62-48-70-54.

L'aboès de la fòto qu'estó fabricat en talhèr deu Centre Occitan de las Musicas et Danças Traditionaus de Tolosa-Mieijorn-Pirenèus (ex- Conservatòri Occitan). Que's n'i pòt logar o crompar un e lo mèste Bernat Desblancs que i ensenha quin tocar l'instrument.

EDiT Notaratz qu'èi escriut Coserans, que non Coseran. La forma Coseran qu'ei la que trobam en diccionari francés-gascon de Grosclaude, Guilhemjoan e Narioo, qu'estó tanben la represa per la wikipèdia occitana. Totun, Coserans qu'ei la forma occitana istorica e qu'ei la emplegada peus linguistas especialistas de la zòna com lo regretat Joan Coromines e lo professor Aitor Carrera. Qu'ei tanben la emplegada peus quites coseranés (cf. la toponomia ariegesa establida per Patrici Pojada, que i trobaratz en particular Castilhon de Coserans), qu'ei tanben la emplegada per Joan Pau Ferré, escrivan comengesocoseranés d'expression coseranesa. Jo que pensi la forma Coseran shens finau qu'ei ua pèca indusida o influenciada per la correspondéncia occitanofrancesa Comenge / Comminges. Totun, dens lo cas de Coserans, tant lo mot occitan com lo deu francés an d'acabà's per ua s.