Que i a pro de contradiccions entre promòir ua normativizacion pluricentrica der occitan e parlar de nacion occitana. Era nocion de normativizacion pluricentrica d'ua lengua s'explique justament pr'amor qu'aguesta lengua ei emplegada per nacions diferentes. O m'enganhi?
Jo que sò per un veritable bilingüisme occitan: er occitan oficiau (mijaranés) e er occitan locau. Atau, non solaments era unitat occitana ei preservada, sinon toti es parlars (jo diria mès espontaneaments lengües, pr'amor era mia filosofia m'impidís de hèr cap de diferéncia quina que sigue entre un parlar e ua lengua) occitans non-oficiaus demoren egaus entre se e era substitucion deth parlar des aujòus pes parlars des lingüistes non ei capmès desirabla ne necessària.
Qu'ei precisament pr'amor deth sòn caractèr particular que cau apréner er aranés: non i a cap de risc de véder es lengües o parlars locaus substituidi pera modalitat oficiau dera lengua occitana ena vida vidanta.
Qu'ei dera responsabilitat des tanhents dera cultura occitana de promòir e d'ensenhar era modalitat oficiau dera lengua occitana, a costat (que non en lòc) des modalitats locaus.
10 comentaris:
Que jo sàpie, er unic occitan oficiau ei er aranés (estat espanhòu) e eth provençau orientau (estat italian). Er occitan de Calàbria, peth moment, solament a ua reconeishença simbolica. E es autoritats de Mónegue non an promoigut era oficialitat der occitan, ne deth ligur.
Era situacion ei malaisida, sustot pr'amor que França, a part de destruïr cultures, limite era capacitat de percéber e acceptar era pluralitat.
Josep, non, era soleta modalitat occitana qu'age un caractèr oficiau ei er aranés, ça me semble.
L'any 1999 Itàlia aprovà una llei que "protegia" l'occità:
http://it.wikisource.org/wiki/L._15_dicembre_1999,_n._482_-_Norme_in_materia_di_tutela_delle_minoranze_linguistiche_storiche
Josep, aquerò non hè der occitan ua lengua oficiau en Itàlia!!!
Bon matís: no és el mateix "oficial", que "protegit" o "reconegut".
L'occità aranès és "oficial i d'ús preferent".
@Josep: que jo sàpiga, el monégasque (ligur) sí que és ensenyat a l'escola, encara que no sigui llengua oficial.
Ua causa ei era legalitat e ua auta era realitat.
Eth monégasque, segontes m'an condat, qu'ei ua matèria egau que quinsevolha auta ena escòla (bilhèu coma lenga folclorica?). A jo aquerò que'm sembla mei que sonque legalitat. Totun, aqueris que de hèit saben parlar era lenga non son sonque ua minoria.
Per ço qu'es de la normativizacion pluricentrica, sei pas segur... N'i a totjorn 'na nacion qu'impausa son biais. Benleu pas per l'angles. Mas pensava a l'alemand. La situacion que descrives es la de l'Austria. En Austria, degun parla l'alemand estandard quitament quand es un alemand estandard austriac. Lo monde parlen "dialecte". Lo dialecte regionau. L'usatge de l'alemand es nonmas per l'escrich. E pas totjorn. Pas la pena de parlar a un mainatge austriac en alemand si es pas enquera escolarizat : comprendria pas. Un amic austriac, prof de math, me disia que fasia las explicacions en cors en dialecte.
Quo siria 'na situacion possibla per l'occitan. Mas vese pas perque quo marcharia pas sus 'na basa lengadociana pusleu qu'aranesa. Benleu podriam 'nar vers tres estandards nacionaus : un frances (lengadocian), un espanhou (gascon aranés) e un autre italian (nord-occitan). De segur, me, utilizaria l'italian :-D
Maime, òc, los austriacs com los soisses alemands son en realitat bilingües: lengua locau/ alemand estandard; L'alemand estandard non i estant arressentit com a lengua nacionau, çò qui favoriza lo manteniment de las lenguas locaus. En realitat, lo problèma ei estrictament identic en Alemanha mès dab resultats deus diferents: aqui l'alemand ei arreseentit com a lengua nacionau (non ei pas lo cas en Soissa ni en Austria), encara que la majoritat deus dialèctes alemands non son pas dialèctes de l'alemand. ,A l'origina, l'alemand estandard èra un parlar de composicion, un pauc com lo batua basco, mès basat sonque sus quauques parlars. L'intercomprension i ei piéger qu'entre gascon e catalan. Lo luxemborg a resolvut lo problèma en estandardizant la soa lengua nacionau: lo luxemborgués. es pas impossible que los soisses hàsquan parièr.
Publica un comentari a l'entrada