Maximas deu petit Catonet

I. Si vòs saber quauque petit passatge
Per viuer au mon sens tara, san e nèt,
Escota, amic, lo petit Catonet
On pòdes hèr lo ton aprendissatge.

II. Per anar donc cap-leuat e sens crenta,
Bremba't de Diu, e de sons mandaments,
Ondra lo pair, la mair e totas gents,
Non hasses tòrt a persona viuenta.

V. Apren totjorn coma cau que tu viscas,
No't trufes pas, ça dit òm, deu men mau,
Que, quan sia vielh, lo ton que s'rà nau,
Non i aurà lòc que te'n arregausiscas.

XXVI. Las sajas gents non disen en balas :
Hemna que vòu tant de jòia portar,
Si sons moiens n'ac pòden suportar,
O se hè mau o ben pòrta las bragas.

XXVIII. Non hasses mau d'aqueste o d'auta sòrta,
Pensant qu'après degun n'ac saberà :
Tu non poirès tant lo huec caperar
Qu'a la perfin la humada no'n sòrta.

LXIV. Endura tot, que que't digan o hassen,
Que, com òm ditz, qui sofric e viscoc
Dab lo temps vic çò que véser voloc :
Lo temps e gents, tots amassas passan.

Aqueras maximas en vers alexandrins que son deu Guilhèm Ader (1567 ?- 1638), hilh de Gimont (Armanhac, Países Gascons) deu temps deu noste rei Enric. Qu'èra mètge e escrivan.

Qu'escrigó tanben çò qui segueish:

"Si non soi a ta guisa
E si non parli com tu vòs,
Hè'm com te volha la camisa,
Mes leisha'm lo mesòth dens l'òs"


(si no sóc al teu gust
I si no parlo com tu vols
Fes-me la camisa com vulguis
Però deixa'm la medulla dins l'os)


Donc, atau que sia.