divendres, 11 de novembre del 2011
Galician, Garèc o Galèc?
Deu temps de la conquista romana, ua etnia cèlta deu nòrd-oèst de la peninsula iberica qu'èran los gallaeci qui's van balhar lo nom tà la Galícia actuau. De gallaecus, o meslèu gallaecu(m), que proviengón los mots gallego, gallec e galèc, respectivament en castelhan, en catalan e en occitan non-gascon, tà designar los abitants de Galícia. Que cau notar, totun, qu'en gascon gallaecum non pòt balhar auta causa que garèc e en nat cas galèc. L'auta solucion qu'ei la prepausada per Pèir Morà dens lo diccionari Tot En Gascon, en hèr derivar un substantiu a partir de Galícia: galician com ac hèn lo francés (galicien, Galicien), l'italian (galiziano), l'anglés (galician, Galician), l'aleman(d) (galicisch, Galicier), etc. La solucion galician de Pèir Morà que presenta l'avantatge d'èster acceptabla per totas las varietats occitanas e non pas sonque peu gascon.
Subscriure's a:
Comentaris del missatge (Atom)
7 comentaris:
Aperatz-nos com volhatz, tant que i siatz dab respect ...
... mes sapiatz que lo quite nom deu país, “Galícia“, qu’ei un emprunt deu castilhan, dont los quites galècs / galicians se serveishen. Jo de la mea part que m’estimi mei lo nom originau, “Galiza“, que sonque los portuguès emplegan (e pas los brasilians), mes que uei lo dia e vad mei popular mei anar enter los galècs, qu’ei a diser, enter aqueths que vòlen estar galècs e pas espanhòus e “gallegos“ ...
I a tanben los que parlan tostemps de “Galicia“, pr’amor que “Galiza“ us sembla tròp portuguès, que consideran ua auta lenga (un pauc com los gascounistas dab l’occitan) ... aqueths que son aperats “isolacionistas“ peus “reintegracionistas“ o “lusistas“ (los “pan-occitanistas“ d’acerà)
Saude!
Galego-gascon
Qu’èi dus causas sonque a notar jo:
- lo nom deu païs sancèr que vien dua tribu (de las hèras que i avè) e sonque: la deus “gallaecii“. Mes la província romana e apuish lo vielh Regne de Gallaecia / Galiza qu’estón hèra grans en aucupant tot lo quadrant nordoèst de Ibèria. E los arabes que aperavam los cristians au nord d’eths “galegos“, a tots, estossen d’autas parts mei orientaus com l’Aragon (o ce me pensi).
- Quan lo gascon n’auré jamei donat “galèc“, mes ”garèc“, que pensi totun que vau plan empruntar deu “occitan“, sia “galèc“ que “galician“. Mas pas “galhego“, qu’ei un òrre castilhanisme. E enta garèc qu’ei un drin tard ...
Gascon-galego
Cresi qu'ei ua pèca d'escriver Galèc (occ. comun)>Garèc (occ. gascon) pr'amor que l'etimon da Galhèc qui ei parièr en tots los dialèctes.
Anonim: non, la ll dobla latina qu'ei conservada sonque en catalan, que balha l simpla en lengadocian e, en gascon: r a l'interior deus mots, th à la fin: vall, val, vath; capellans, capelans, caperans; ell, el, eth; ella, ela, era. etc.
Galícia i Galiza son noms gallecs, amb el resultat típic de -ll- del llatí en aquesta llengua. En canvi, la forma proòpia del castellà seria *Galliza.
També és curiós, perquè el genticili espanyol no és castellà, sino occità o francès, ja que en castellà seria *españón.
Je ne comprends pas ce qu'est "l'occitan commun", commun à tous les "occitans"?
Ainsi, en plus de leur patois, lesdits occitans parleraient le bel occitan commun à toute l'Occitanie, languedocien bien sûr.
Cette notion d'occitan est à détruire de toute urgence tant elle introduit une grande confusion dans le public non averti qui, quand il essaie de comprendre, ne comprend rien du tout. Confusion savamment entretenue par les occitanistes qui avancent à pas de loup et profitent de ce foutoir conceptuel pour placer leurs pions.
Joan Coromines ditz que la forma istorica catalana era "gallego", (hiper)catalanizada en l'eatge modèrne per descastilhanizacion
Publica un comentari a l'entrada