Bon, la melodia n'ei pas briga mala, e meme, que bolega tarrible! Mès la letra cantada per l'Angelo n'ei pas possible d'enténer, malurosament! Que prononcia l'occitan com si estosse ua mescla d'italian e de francés. L'Angelo a pas tròp d'excusas, ja que lo Clemencic Consort sortiscó un disc de musica trobadorenca on figurava aqueste cant. Qu'èra lo disc on se podèva audir la votz deu Renat Nelli contant la vida deus trobadors: " Pèire Vidal èra de Tolosa e èra filh d'un pelissièr. E èra bon trobaire e lo melhor cantaire mas foguèt mai fòl que jamai se foguèt e cresiá arribat tot çò que li èra desirança e fantasiá..." Vos brembatz? Lo Clemencic consort, eth, que sabèva prononciar la lenga com calèva! (De notar: aquèth disc deu Clemencic consort que'u poderatz trobar editat de nau en CD).
A l'entrada del temps clar (Anonime de l'edat mejancèra)
A l'entrada del temps clar, eya
Per jòia recomençar, eya
E per jelòs irritar, eya
Vòl la regina mostrar
Qu'el'es si amorosa
A la vi', a la via, jelòs,
Laissatz nos, laissatz nos
Balar entre nos, entre nos.
El' a fait pertot mandar, eya
Non sia jusqu'a la mar, eya
Piucela ni bachalar, eya
Que tuit non vengan dançar
En la dansa joiosa.
A la vi', a la via, jelòs,
Laissatz nos, laissatz nos
Balar entre nos, entre nos.
Lo reis i ven d'autra part, eya
Per la dança destorbar, eya
Que el es en cremetar, eya
Que òm no li vòlh emblar
La regin' aurilhosa.
A la vi', a la via, jelòs,
Laissatz nos, laissatz nos
Balar entre nos, entre nos.
Mais per nïent lo vòl far, eya
Qu'ela n'a sonh de vielhart, eya
Mais d'un leugièr bachalar, eya
Qui ben sapcha solaçar
La dòmna saborosa.
A la vi', a la via, jelòs,
Laissatz nos, laissatz nos
Balar entre nos, entre nos.
Qui donc la vezés dançar, eya
E son gent còrs deportar, eya
Ben pògra dir de vertat, eya
Qu'el mont non aja sa par
La regina joiosa.
A la vi', a la via, jelòs,
Laissatz nos, laissatz nos
Balar entre nos, entre nos.<.p>
Lo "laissatz nos, laissatz nos" prononciat "léssé nos, léssé nos" per l'Angelo, aquò qu'ei tròp! Soi tostemp estat en contra de la pena capitau, plan segur, mès aqueth cas, que'u poderí véder com ua excepcion de considerar :-D!
E la s deu praube "reis" non deveré pas sonar, plan segur (los trobadors metèvan de las s pertot, "per far bel"!). E la r finau deus infinitius? E la o? Anem, aquò rai, dèishem la reina gaujosa dançar dab los sons joens convidats en l'absencia deu vièlh rei gelós, son marit, qui era's hè un gran plaser d'irritar!
PS: Laissar = daissar. Lo diccionari de l'Institut d'Estudis Catalans non coneish pas aqueste mot, mès qu'ei classic en catalan com en las autas lengas d'òc ("lexant a part l'estil dels trobadors..." com ac escrigó lo poèta valencian Ausiàs Marc) e me pensi qui lo verbe lleixar i ei enqüera viu dens quauques parlars, au mens en Rosselhon e possiblament dens las islas). En gascon, leishar n'ei pas corrent pertot, mès qu'ei enqüera plan emplegat.
La reina "se amorosa a la via", qué vòu dίser aquò?. "Via" qu'ei escriut per "vida", probable (un francisme de l'escriban o d'un copista?) Donc, ad aquesta reina, que li agradava hestejar dab los "bachelars": qu'aimava la vita, qué!
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada