Boha bisa

Lo Marc e la Rachel, acompanhats de la lor petita Elsa, que son vienguts d'Estrasborg tà nos visitar.

Lo pair deu Marc qu'èra un judiu alemand, de Koblenz, qui, deu temps que Hitler i arribè au poder, avèva huejut Alemanha. Avèva ja hèit un trentenat d'annadas quan e quitè Alemanha.

S'èra prumèr installat a Sèta per quauque temps dab l'idèa de se màver tà la Palestina, puish la guerra qu'esclatè e que s'arretrobè a Aush. Qu'auré podut passar los Pirinèus mès eth que decidí de n'ac hèr pas.

Lo pairan de la petita Elsa que s'a la fòto au Musèu de la Resisténcia d'Aush. Que tribalhava d'obrèr agricòla de dia e que hasèva petar los trens alemands cargats d'armas o de metau, de nueit. Que participè a la liberacion de l'isla d'Oleron.

Ne parlava pas sonque alemand e francés, que s'avèva tanben aprengut lo gascon!

Après la guerra, que passè quauques temps a París puish que s'installè definitivament a Saargemünd-Sarreguemines, en Mosèla, on e's va maridar e on e neishó lo Marc.

E lo Marc que ns'a aportat ua botelha d'armanhac vielh. E jo que'u hasoi tastar lo men Gewurtztraminer vendanges tardives.

Qu'ei deus bons, l'armanhac deu Marc. Tè, que m'a inspirat ua cançoneta.



Boha bisa

Boha bisa, que devisa
Shens arreganh ni vergonha
En la lenga de Gasconha.
Qui de vosaus se’n avisa ?

La lenga nòsta, que volem
Que demore viva tostemp!



En gascon canta lo cocut
E lo harri, a l’esconut
En gascon que manda son ut!
Non te n’ès pas apercebut?






E lo gave, de nèu hartat,
riuleja cascarejant
E tà non trobà’s apartat
Qu’at hè sonqu’en gasconejant

En passant peu barri, au ras,
E ‘u comprenes, aqueth devís ?
Qu’ei en la lenga deu país
E tu, donc, en qué parlaràs ?

Se vòs lo país compréner
Que’t serà pro sonqu’apréner
La lenga deu vent, deu harri
Deu cocut, deu gave e deu barri


Adonc, un esforçet hàciatz
Entà emplegar la lenga
Atau que haratz, sàpiatz ,
deu destin la camaliga

E atau la lenga, vivant!
Demorarà viva tostemp!