Deu Pozu Jondu 2009, que m'estau dab l'actuacion deu rabelista Paco Cossío. En realitat, lo rabel qui Paco tòca qu'ei la bandórria, l'instrument tipic de la vath de Polaciones, a la termièra dab la província de Paléncia. Que'u trobam tanben en quauques municipis septentrionaus de Paléncia e mei que mei au Principat d'Astúrias. Aqueth instrument qu'ei pro diferent de l'aute rabel emblematic de Cantàbria, lo rabel campurrian (de la comarca de Campoó). Lo rabel de Campoo (campurrian) qu'ei mei petit e mei simple, de sonque duas còrdas, mentre la bandórria n'a generaument 3. La bandórria que's tòca tostemp assietat, dab l'instrument pausat enter las cueishas, mentre lo rabel campurrian que's sòu tocar de pès com un vriolon.
La bandórria qu'estó popularizada devath lo nom de rabel per Chema Puente, hilh e vesin de Cueto, au ras de Santander. Chema qu'ei un fisician de carrèra, mès un etnomusicològ en l'amna. Qu'estó vertaderament Chema Puente qui recuperó la bandórria en Cantàbria. Ara aqueth "rabel" qu'ei ensenhat e tocat un pòc pertot en Cantàbria, dincau conservatòri municipau de Colindres, en la comarca orientau, a l'oposat de Polaciones en la Comunitat. A Colindres que i ensenha lo rabelista Miguel Cadavieco.
Paco Cossío, coma Miguel Cadavieco, que continuan lo tribalh de popularizacion de la bandórria iniciat peu mèste Chema Puente. Paco qu' ensenha lo "rabel" en la vila de de Santander.
La cançon Rio verde qu'ei un tradicionau cantabre e asturian. Lo folquista e gaiter cantabre Marcos Bárcena que la hasó populara en las annadas 1980 gràcias a la soa interpretacion dab lo son grop Atlànticus, desapareishut bèth temps a. Totun lo CD qu'ei enqüèra en venta. Que'u trobaratz a la FNAC de Barcelona.
Lo Paco, arribat tresau au concors Pozu Jondu l'an passat, que'u se guanhè enguan. Felicitacions!
Lo prumèr tèma qu'ei deu regretat rabelista (e lutèr) Pedro Madrid de Polaciones, e qu'ei estat représ per Manuel Luna (ved. lo CD Papelería Rocío).
Lo rabel qu'ei un instrument emplegat tà marcar lo ritme e acompanhar lo cantaire de jotas, lo son ròtle qu'ei quasi lo d'ua percussion, com la pandereta.
Interpretada peu mèste Chema Puente, "con el recuerdo, la pena" qu'ei ua jota a "lo pesau". Chema qu'ei acompanhat peu grop de dançaires de Santa Justa de Ubiarco (Comillas, Cantàbria).
E ua auta jota, aquesta a "lo ligeru" : la jota de Lolina
Que v'èi dejà dit que soi cantabre de còr? Sembla que non i aja pas sonque l'aspiracion de la f, comuna aus Cantabres e aus Gascons, qui ns'apressan los uns deus autes ;))). La Ronda Pico Cordel, de Reinosa (Campoo):
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada