Non, lo men blòg n'ei pas mort

Amics legedors, auratz arremarcat, sens cap de dobte, que lo men blòg s’ei estancat ua bèra pausa . Non, non, n’èri pas enqüèra en vacança ! La rason n’ei pas aquesta . Que n’èi ua auta, e de las bonas. Que’m soi trobat un professor d’occitan. E òc, d’occitan, que n’èi besonh. Que hè vint ans que vivi a Tolosa, e non soi quitament pas capable d’alinhar duas frasas correctas en la lenga de Tolosa. E parlar en gascon a ua persona qui m’arrespon en lengadocian, eh ben, que pòt semblar un pauc colhon, mès n’i arribi pas. Aquò que’m provoca com un blocatge dens los circuits neuronaus. Los mots no’m vòlen pas sortir o quan ac hèn, que son …en catalan. D’acòrd, catalan e lengadocian son bessons, mès totun…que hè desordi. E aquò que’m pausa un problèma. Doncas, tà ajudà’m a me’n sortir (ei grèu, doctor ?), que’m soi trobat un professor d’occitan (lengadocian) qui vòu plan s’ocupar deu men cas. Mei exactament ua professora. Que soi plan motivat. E com a mei, e'm la tròbi plan agradiva e charmanta, la mea professora, aquò que t'ajuda plan tà assumir la regularitat necessària tà progressar! Sonque lo temps me manca, e lo blòg ne pateish un chic.

A Tolosa, la plaça de Sant Jòrdi a recobrat lo seu nom occitan

Place Saint Georges... avetz dit place Saint Georges ? Non, conéissi pas...

Enamorat

N'i a qui s'enamoran aisidament de las personas. Jo que m'enamori aisidament deus mots ...e de las vilas. Las meas amors vilanèras son multiplas. Mès si me'n cau citar sonque tres, que serén en prumèr Estrasborg (ai, Alsàcia tant aimada!), Tolosa (la mea) e...Girona.
Segur que l'Onyar i ei tà quauqu'arren...

Lo tresen òme: Miquel Ventura i Balanyà

Michel (sic) Ventura i Balanyà, vadut a Reus (Baish Camp, Principat de Catalonha), qu'èra lingüista de formacion, catalan de soca, catalanista e pan-occitanista. La viquipèdia occitana no'u coneish pas e la viquipèdia catalana que'u menciona en sonque tres frasas:
"Miquel Ventura i Balanyà fou un escriptor català nascut a Reus el 1879. Fou autor d'una ortografia etimològica del català entre d'altres obres. Va morir el 1930 a Madrid". En Lluís Fornés, professor a l'Universitat de Valéncia, occitanofile e occitanofòne, que dediquè la soa tèsi doctorau a la pensada pan-occitanista durant los darrèrs cent ans, chic o mic. Totas las citacions deu messatge precedent qu'estón tiradas deu son tribalh. En Lluís que consacrè un article a Michel Ventura i Balanya. Aqueth article, escriut en catalan, que parescó hens la revista valenciana occitanista "Paraulas d'oc" . En Lluís que i tornè publicar l'article originau de Michel Ventura i Balanyà, en lo quau lo filològue catalan exposava los fondaments de las soas causidas normativas tau pan-occitan unificat. M. Ventura i Balanyà signè aqueth article, titolat "vers l'unificació dels parlar d'oc"- dejós lo pseudonime d'Euphemia Llorente, qui èra lo nom de sa hemna. Notatz que Miquel s'escriu plan Miquèl en gràfia alibertina (occitana), la fòrma Michel emplegada per Ventura qu'ei ua gràfia personau copiada deus trobadors, mès que la cau léger Miquèl.

Notas: gasc. hemna = leng. femna = cat. dona
tau = tà lo : per el

Exercicis de memòria: tres occitanistes catalans del segle passat

1- Un Català, escriptor i editor, escrigué el text següent en 1903 (l'he copiat conservant la gràfia de l'autor):
"No tant solzament havem provat la unitat de llengua en totas las terras de llengua d'oc y Catalunya durant los sigles passats, sinó que creyem fermament y aixís ho aniriam provant paraula per paraula, que nostra moderna llengua catalana, pera reconquerir de nou tot lo son esplendor y puresa que un temps la feren la primera llengua literaria d'Europa, hauria d'anar cercar tot lo seu tresor perdut en la antiga llengua poètica dels trobadors. "
En 1907, aquest mateix autor va publicar a Barcelona un llibre sobre la llengua catalana. Hi trobem una proposta de llista de dialectes catalans que inclou (en la gràfia de l'autor): "el català, parlat de l'Ebre als Pirineus, l'andorrà, el valencià, el mallorquí, el rossellonés, l'alguerés, l'aranés, el ribagorsà, el bearnés, el montpellerí, el gascó, el tolosenc, el poiteví i el llemosí clàssic."

2- En els anys 1930, un lingüista i filòleg català es va forjar un occità unificat "per totas las terras d'oc", segons la seva pròpia expressió (incloant-hi els PPCC). Signava els seus articles occitanistes amb el nom de la seva dona. Va oposar-se molt durament contra les opcions normatives d'en Pompeu Fabra. Les jutjava secessionistes, des del seu punt de vista, per ser massa divergents de les adoptades per l'Escòla Occitana.

3. Un home polític català, nascut el 1870, va escriure :
"Ni la comparació de la nostra terra amb una altra de civilització més intensa, ni la contemplació dels nostres ideals davant el problema misteriós de deixar la vida feren pedre als meus ulls la grandesa d'aquesta causa que ens ha acoblat tots a treballar per la resurrecció d'una Nació, d'un pensament, d'una cultura, de la qual nosaltres som la branca més sencera.
N'ha perdut moltes de coses la nostra raça. Els qui la parlen d'aquella Catalunya que tanca l'Ebre i acaba als Pirineus, no han sentit bategar l'ànima de la nostra terra, corrent centenars de quilòmetres cap al cor de França. Des del mirador de Durtol, en aquelles hores passades contemplant les planures de l'Alvèrnia i les serres de les Cevenes, quantes vegades havia somnat aquella Nació immensa, aquell aplec de pobles que es podien entendre uns amb altres i que des de València s'estenien per la Mediterrània fins al Rose i les estribacions dels Alps; que pel Pireneu van a confrontar amb les terres basques i toquen l'Atlàntic i el voregen fins les boques del Leire. "

Qui són aqueixos tres Catalans ? Els tres tenen cadascú llur entrada a la Viquipèdia catalana. Us deixo trobar qui seràn!
Aquestes citacions, les vaig extreure d'un treball d'un catedràtic que en precisaré el nom dins d'un proper missatge (amb els enllaços i tot).

Missatge dels Cadres Catalans de Tolosa de Ll. / Messatge dels Cadres Catalans de Tolosa

Qu'èi recebut aqueth messatge trilingüe deus amics de l'Associació dels Cadres Catalans de Tolosa. Que'u vos hèi passar.

--------------------
Divendres 16 de Novembre 2007 a 18 h

A L'OSTAL D'OCCITÀNIA 11 c Malcosinat a Tolosa de Llenguadoc



BENVINGUDA / BENVENGUDA

AMISTAT OCCITANO- CATALANA




Els Cadres (Executius) Catalans de Tolosa s'han adherit a Convergéncia Occitana que agrupa 53 associacions occitanes i catalanes, perpetuant així la tradició d'amistat que lliga els Catalans i els Occitans des de fa 1000 anys
Per marcar llur entrada a l' Ostal , els Cadres Catalans us conviden a una Benvenguda/Benvinguda per tal de celebrar l'amistat Catalano-Occitana
Tindrem l'honor d'acollir :
Sr Jean-Luc Moudenc, Batlle de Tolosa
Sr René Bouscatel, tinent del Batlle de Tolosa
Sr Jordi Fernández Cuadrench, Director de la Casa de la Generalitat a Perpinyà , ex-director de l'Institut d' Estudis Occitans de Pau
Sr Joan-Francés Laffont, President de Convergéncia Occitana
Sr Pere Gamisans, President del Casal Català de Tolosa
Sr Joan Alsina, President dels Cadres Catalans de Perpinyà .
Sr Miquel Mayol, Vice President de La Porta dels Països Catalans, ex-diputat europeu.
Sr Progreso Marín, autor de llibres sobre l'exili.

Exposició de pintors catalans :
Isabel Jordi , Rodolf Fauría-Gort que exposarà pel primer cop "L'Home de Taltahull" en 5 quadres, Christian Puig , Jacques Company.
Trabucaire editor exposarà llibres en català i occità.
Música i cançons amb lo grop occitan "Set de Cant".

Tots els membres dels Cadres Catalans, de l'Ostal, del Casal Català, i tots els qui volen celebrar l'amistat Catalano-Occitana són cordialment convidats. Un bufet acompanyat de vins catalans vindrà segellar la nostra amistat. Els vins son regalats per el celler Vila d'Amunt de Banyuls i de Pezillà.

Entrada lliure.

Pel consell directiu
Jordi Trescases
_____________________

Lo Divendres 16 de Novembre de 2007 a 18H00
A L'OSTAL D'OCCITÀNIA 11 c Malcosinat a Tolosa

BENVENGUDA / BENVINGUDA
AMISTAT OCCITANO- CATALANA
Los Cadres Catalans de Tolosa an aderit a Convergéncia Occitana qu'amassa 53 associacions occitanas e catalanas, perpetuant atal la tradicion d'amistat que liga los Catalans e los Occitans dempuèi 1000 ans.

Per marcar la lor dintrada a l'Ostal, los Cadres Catalans vos convidan a una Benvenguda/Benvinguda per tal de festejar l'amistat Catalano-Occitana.

Mòstra de pintres catalans :
Isabel Jordi , Rodolf Fauría-Gort, Christian Puig, Jacques Company
Musica e cançons amb lo grop occitan "Set de Cant"
Mòstra de Trabucaire editor de libres en catalan e occitan

Aurem l'onor d'aculhir :
Sr Jean-Luc Moudenc, Cònsol màger de Tolosa
Sr René Bouscatel , tinent del Cònsol de Tolosa
Sr Jordi Fernández Cuadrench, Director de la Casa de la Generalitat a Perpinyà e ex-director de l'Institut d' Estudis Occitans de Pau
Sr Joan-Francés Laffont , President de Convergéncia Occitana
Sr Pere Gamisans , President del Casal Català
Sr Joan Alsina, President dels Cadres Catalans de Perpinyà
Sr Miquel Mayol , Vice President de La Porta dels Països Catalans, ex-diputat europeu
Sr Progreso Marín, autor de llibres sus l'exilh

Cada membre de las associacions de l'Ostal es coralament convidat.
Après la presa de paraula dels convidats un manja-dreit liure acompanhat de vins catalans vendrà fixar la nòstra amistat.
------------------------------------------------------------------

Vendredi 16 Novembre 2007 18h

Benvenguda / Benvinguda des Cadres Catalans à l'Ostal d'Occitania 11 r Malcousinat à Toulouse
Fête de l'amitié Catalano-Occitane
Avec M Jordi Fernández Cuadrench, Directeur de la Casa de la Generalitat de Perpinyà , ex-directeur de l'Institut d' Estudis Occitans de Pau
M Jean-Luc Moudenc, Maire de Toulouse
M René Bouscatel, adjoint au Maire de Toulouse
M Joan- Francés Laffont, Président de Convergéncia Occitana
M Pere Gamisans, Président du Casal Català
M Joan Alsina, Président dels Cadres Catalans de Perpinyà
M Miquel Mayol, Vice Président de La Porta dels Països Catalans, ex-député européen
M Progreso Marín, auteur d'ouvrages sur l'exil



Exposition de peintres catalans : Isabel Jordi, Rodolf Fauría-Gort, Christian Puig, Jacques Company
Musique et chansons avec le Groupe Occitan Set de Cant
Expo livres Catalans et Occitans des Editions Trabucaire

Buffet et vins catalans du domaine Ville d'Amont de Banyuls

Entrée libre

17 hippies (aus Berlin)

Un deus mens grops preferits que's ditz... 17 hippies! (Nani, Mela, n'i a pas sonque Nadau qui m'agrada ;). Que n'i a fòrça d'autes !) Donc, uei que voi dedicar lo men messatge aus "dètz-e-sèt" hippies que'ns vienen de Berlin.
Que's passa aquí !

Tà escotar trocets de musica, que podetz clicar ací.
Tot que començè en 1997 per ua aplegada d’amics, non sabèvan pas de qué hèr, n’avèvan pas quitament l’idèa qu’anavan jogar de musica d'aquesta manièra, que volévan sonque passar estonas de las bonas, amassa. Çò qui hasón. E puish la lor musica que s’impausè a pertot.
Que jògan un pauc de tot, ua barreja d’estiles, de la borrèia de dus temps dinc a la musica deus cajuns en passant per de musicas balcanicas e de klezmer…un pauc de tot, que !
A la debuta que jogavan sonque de musicas sens paraula puish que i botèn de mei en mei cantas de compausicion pròpia. Que cantan sustot en alemand, francés e anglés. Que cau senhalar duas caracteristicas deu grop deus « siebzehn Hippies » .
En prumèr, non son pas jamei estats 17, que son 13 (d’acòrd, que i a sovent convidats donc que i pòden estar 17, e quitament, a vegadas, plan mes) !

Non son pas cap hippies, enqüèra que quauqu’uns hasón deus hippies autes còps e com se ditz: einmal Hippie, immer Hippie (un còp hippy, tostemps hippy) :))!!!

Durant ua girada a Bordèu, qu’encontrèn lo grop locau « Les hurlements d’Léo ». Lo corrent que's passè hèra plan enter los dus grops dinc a aplegà's tà formar un grop nau "Hardcore Trobadors" : 20 musicians, 40 instruments e un grop a miejas occitan com lo nom ac indica !

L'adobatge deus tròç qu’ei collectiu, e que’u signan Max Manila. Donc Max Manila n'existeish pas, en realitat M.M. que son eths medish. L'autora principau deus tèxtes que demora la Kiki Saüer. Los lors CDs e DVDs que son difusats per Buda Musique (de París), que'us trobaratz en venta a totas las bonas disquerias d'Euròpa : que'vs sufeish de demandar: 17 hippies !

Aquiu qu'avetz un tròç deu concèrt que dèn a Valladolid l'estiu passat:


E aqueth tròç a Essen en abriu (filmat de nuèit, doncas no's ved pas arren! Per aqueste còp, que siatz cèc o non ne cambiarà pas tròp...). Ah, que i a un aire hassidic (en yiddish: a hossids lidl) laguens, e ja sabetz com e'n soi fan de musica klezmer !!!


E aqueth tròç seguent qui joguèn au hestenau de Sziget 2006 a Budapèst, qué pòt estar ? Qu'ei plan ua borrèia! Òc, ua de dus temps, ua deu Berrí : "la bourrée dite d'Aurore Sand"...



La video qui segueish qu'ei estat filmada au Daley Center (Chicago, IL).
Que i podem escotar Saragina rumba, ua evocacion deu film 8 1/2 de Fellini, seguida per un "z'haricots" (o zydeco com ac solen escríver en fonetica anglo-americana) titolat Gator's Grin. Qu'ei derivat d'ua cançon tradicionau 'cadiana (cajun) Bosco Stomp, o le Stomp de Bosco com ac grabè Zacchary Richard eth medish. Que cau notar Bosco Stomp que hè partida deus tot prumèrs tròç de musica jamès enregistrats en l'istòria de la musica tota. Per çò qui tòca au noste Gator's Grin, la Rika que s'a deishat lo violoncèle tà cantà'u...en lo francés de Loïsiana !

Il y a des ‘tites blondes et il y a des ‘tites brunes,
il y a des ‘tites si noires que l’diable ne peut pas les voir.
Elles font pas des accroires, elles font pas des promesses,
elles font t’faire les aimer, et là, là, ça me tourne le dos.
Et ça, ça me fait du mal!

C’est fini la methode dans le village tu m’en veux,
tu m’as fait des injures et là, là, ça me tourne le dos.
Tu m’as fait des injures et tu m’as fait des promesses,
tu m’a fait des chants méchants et là, ça me tourne le dos
Et ça, ça me fait du mal.

Il y a des ‘tites blondes et il y a des ‘tites brunes,
il y a des ‘tites si noires que l’diable ne peut pas les voir.
Elles font pas des accroires, elles font pas des promesses,
elles font t’faire les aimer, et là, là, ça me tourne le dos.
Et ça, ça me fait du mal!







E que'us tornam trobar au Kennedy center, Washington DC. Que i èran en setembre passat...n'an pas avut cap besonh de cantar en anglés! La cançon en seguint qu'ei Frau von Ungerfähr, ua canta supausada trista (no's nòta pas reaument en escotar sonque la musica) que'ns conta ua separacion, ua hugida meilèu, d' ua hemna de son òme. Qu'assajarèi de'vs hicar la virada en gascon quan agi temps.

Ungefähr, um fünf vor sechs,
verließ die Frau von nebenan den Mann,
der neben ihr noch schlief.
Sie nahm die Schlüssel von der Wand,
rang kurz nach Luft und verschwand dann.
Auf Nimmerwiedersehen wollte sie geh’n.

Die Tür schlug zu als sie erschrak
und an den Brief in ihrer Tasche dachte,
der den Mann betraf.
Den sie vor langer Zeit geschrieben hatte,
Wort für Wort verziert.
Von Nimmerwiedersehen stand da nichts drin.

Sie sprach von tosendem Meer,
das den Himmel verglüht,
von dem Tag, den die Nacht nicht zerbricht,
von verzehrenden Blicken, die keiner vergisst.
Good bye my love. Bis bald. Auf Wiedersehen!

Jetzt steht sie hier – im Hier und Jetzt.
Sie glaubt, es liegt was in der Luft,
doch nur die Zeit hat sie versetzt.
Die Tage kriechen vor ihr her.
Das Bett ist ohne sie zu leer.
Auf Nimmerwiedersehen kann sie nicht gehen.

Ungefähr, um fünf nach sechs,
legt sich die Frau von nebenan zum Mann,
der neben ihr noch schläft.
Sie zieht ihr Kleid ganz langsam aus und deckt sich zu.
Ein Wiedersehen, wie soll das geh’n?

Sie träumt von tosendem Meer …


E tà acabar per uei, un aute tròç jogat durant aqueth medish concèrt au Kennedy Center de Washington: un instrumentau hongrés, dab ressons balcanics e un drin iberics tanben : ròm, que! Lo tròç que's titola Besho.



Dab Antje Henkel a la clarineta, la flaüta, lo saxofòne alto ; Carsten Wegener a la contrabaisha, la sèga musicau, e cantaire; Christopher Blenkinsop a l'ukulele, lo bozoquí, la contrabaisha e que canta eth tanben, Daniel Friedrichs au violon, Dirk Trageser a la guitarra e cantaire, Elmar Guttman a la trompeta, Henry Notroff a la clarineta, Johannes Kevenhörster a la clarineta tanben, Kerstin Kaernbach au violon, Kruisko a l'acordeon, Lüül au banjo tenor e a la guitarra, Rika Lau, violoncèle e cantaira, n'i a d'autes convidats a còps... Ah, totun! No'm pòdi pas totun oblidar la (blonda e hèra charmanta) Kiki Saüer, que canta, tòca l'acordeon e qu'ei la gavidaira deu grop :)) !!!!

Aué eth men messatge qu'ei escrit en aranés tà toti vosati !

Eth nòste amic Ferriòl der ADOC que mos prepausèc encara informacions en aranés a trauèrs der emission der Infòc de Barcelona TV, que vos podem mostrar acitau gràcies ar amic Yuji coma de costum. Ara fin deth video, que i poiratz escotar era version aranesa de "Haut Peiròt" cantada pes mainatges deth casal d'estiu de Bossòst "Era Viroleta"...Notaratz qu'en Ferriòl use fòrça der enonciatiu gascon "que", que es aranesi utilizen ben pòc ath dia d' aué per males influénces des autes lengües romanes parlades en Aran. Coma mos ac hèc arremarcar er arregretat Joan Coromines, er enonciatiu gascon que hè ben part dera lengua aranesa, e que lo caldrie tornar a emplegar mes soent segons es conselhs d'Aitor Carrera, professor d'occitan ar universitat de Lhèida e autor d'ua gramatica aranesa.




De seguida, aquiu qu'auetz era version originau de Haut Peiròt peth grup Nadau. La video qu'ei sostitolada en gascon e en anglés per AnPrionsaBeag (go raibh maith acu :D!). Era version anglesa non ei cap totafèt exacta, qu'ei meslèu ua adaptacion que non ua virada exacta, mès bon...que da ua idèa dera letra tàs qui saben era lengua de Shakespeares sense saber era nòsta.



E entà acabar eth messatge d'aué, qu'è trapat un aute video d'un concèrt que eth madeish grup Nadau dèc en Auloron (Bearn). Ailàs, que i mòstren sonque trocets petiti des cançons. Tà veir aguest video, que vos sufís de clicar acitau.

Diada deus Morts a Cotlliure: aumenatge au Poèta

Cotlliure, diada deus Morts de 2007...Milèrs de victimas deu fascisme non son totjorn pas estat identificadas ni enterradas de manièra decenta dens las tèrras d'au delà deus Pirinèus. la Glèisa catolica romana, qui estó d'un supòrt tant complasent e tan actiu tà la la dictatura franquista, que's vòu beatificar los religiós victimas de las exaccions deus "roges". Jo, normaument, no'm senti pas guaire concernit per las decisions papaus. Soi un non-violent de natura com de conviccion, e los crimes, tots los crimes, inclosa la pena judiciària de mort, a jo que'm hèn hasti. Totun, que i a plan quauqu'arren qui'm disgosta de la part d'aquesta Glèisa. N'an pas jamei dat nada mòstra de contricion ni quitament hèit cap aumenatge tà las autas victimas, las deu fascisme, que sian cristianas o non.
Quina civilizacion digna d'aqueth nom e pòt persecutar un poèta ? Federico Garcia Lorca, matat per las balas falangistas dens un barranc de Viznar, Miguel Hernández mort de malautia a la prison d'Alacant, Antonio Machado, que's deishó morir a Cotlliure, e totas las autas victimas deu fascisme franquista, conegudas o non, no'us poderam pas jamei oblidar. Nosautes que junham las nostas votz a las qui demandan justícia e que sia hèit un aumenatge tà TOTAS las victimas de la guerra espanhòla. Tà jo, son totas aqueras personas que'ns cau onorar.
Donc, a Cotlliure, pèrla de la còsta rocassósa de Rosselhon, a uas paucas lègas deu men ostau rosselhonés, que m'i caló hèr un pelegrinatge com tà assajar de'm hèr passar lo gost d'amarum.




La hugida dramatica de don Antonio, qui devó quitar precipitament Barcelona lo dimenge 22 de genèr de 1939, acompanhat per sa mair Ana Ruiz (88 ans), son hrair José dab sa hemna Matea e las lors tres hilhas, que ns'ei contada en detalh per don Felipe Sérvulo en un messatge hòrt plan documentat, seguit per un aute messatge contant los sos darrèrs dias a Cotlliure on lo poèta's moriscó au cap d' un mes, dia per dia, après sa partença deu capdulh catalan. Sa mair Ana Ruiz que'u subreviscó sonque tres dias. Los dus qu'estón inumats dens lo petit cementèri de Cotlliure on i repausan enqüèra au dia de uei. Que cau absolutament léger los racontes que nse'n hè don Felipe, son deus hèra ben documentats e esmavents !

La Casa Quintana (autes còps hôtel Bougnol-Quintana) ei l'ostau on lo poèta va sojornar a Cotlliure las darrèras setmanas de sa vita, sens jamès sortir dehòra-lhevada ua sola vegada tà contemplar la mar un darrèr cop abans de morí's-, de tan deprimit e malaut qu'èra. I moriscó, en aqueth medish ostau, lo 22 de febrèr de 1939. Aqueth edifici bordeja l'arriulet (en cat. riera) deu Duí (a la dreta sus la fòto) qui demora sec la màger part de l'annada e serveish ordinariament de carrèra. La municipalitat de Cotlliure, peu mejan de "la Fondation Antonio Machado", qu' a lo projècte de transformar la Casa Quintana en musèu dedicat au Gran Poèta. Çò qui hèn hrèita son...los sòus (dinèrs), com tostemps.



Aquí qu'avetz quauquas fòtos d'archius sus l'enterrament deu Poèta.

La prumèra nos mòstra la demonstracion de l'aunor hèit au poèta per los soldats de la República Espanhola refugiats au castèth deus Reis de Malhòrca.


La segonda immortaliza la procession de la casa Quintana cap tau cementèri. Se pòt notar que i avèva aiga dens la "riera" deu Duí. La passada de l'Albèra peu Còth deus (Coll dels) Belitres dinc a Pòrt-Bou, los refugiats l'avèvan devut hèr a pè, a maugrat de las plujas torrenciaus que s'i cadón sens estancà's durant oras. Lo Poèta que's moriscó de pneumonia, qu'avèva 63 ans.




La carrèra deu costat esquèr de l'ostau (sus la fòto en color, ací-dessús) qu'estó arrebatejat deu nom deu Poèta.




Ua visiteta au cementèri vielh de Cotlliure tà aunorejar lo Poèta:







Que cau destacar lo libe parescut recentament que Leonor Machado a consacrat aus sons oncles Manuel e Antonio.
Si passatz per Cotlliure, no'vs desbrembetz pas deu Poèta !

Samarretes occitanes : "le dernier chic"

A Catalunya també, podeu comprar samarretes occitanes (més precisament gascones), de les marques Adishatz i Qu'es aquò . Us cal anar a "Al casot", Avinguda Michel Aribaud, 14 , a Ceret (Baix Vallespir).
La foto que segueix va ser presa a Cotlliure el 1 de novembre de 2007.



Ne coneishi pas digun = No conec ningú
Adishatz = Adéu-siau (Adishatz és la forma corrent de Adiu-siatz)

Panèus de senhalizacion monolingües au nòrd de l'Albèra...en catalan

Jo qu'èri a anar tà Ceret entà hèr quauquas crompas. Passat lo darrèr giratòri en sortir deu Voló, que'm trobèi un panèu tot nau hicat peu conselh generau deu departament e que'ns senhalizava qu'entravam en Valhespir. Vallespir, atau que i èra escriut. Hòrt plan, la gràfia d'aqueth mot estant la medisha en catalan com en francés, aqueth panèu m'anava plan. La lenga catalana i èra respectada.
En tornar de Ceret cap a casa, au medish lòc mès de l'aute costat de la rota, ben segur, que i avèva lo panèu besson indicant qu'entravam en Rosselhon.
Aqueth còp, cap de dobte: lo panèu èra monolingüe !

Amics, un panèu de senhalizacion monolingüe en catalan au nòrd de l'Albèra! Alleluia !

Explics
Panèu: tauler
Entà o tà (tà ei la fòrma contractada de entà, los dus mots son equivalents) = per (a), (amb un verb de moviment: a)
Exemple: Jo que soi a Girona e que vòli anar tà la Bisbal tà crompà'm un mòble.
Hèr/har, hicar: la h gascona correspon generaument a ua f etimologica. En cat.: fer, ficar
Atau: així
- Adiu! Quin vas? - Atau-atau. : Hola! Què tal? (Com vas?) - xau-xau (així-així)
Medish (var. medeish, madeish) = mateix
Plan = bé
Notatz que la gràfia occitana non marca pas la h etimologica.Per exemple, i, òme... = hi, home ...
Notatz tanben que, en gascon, lo participi present de estar/éster (en cat. ser/èsser) que hè "estant".