17 hippies (aus Berlin)

Un deus mens grops preferits que's ditz... 17 hippies! (Nani, Mela, n'i a pas sonque Nadau qui m'agrada ;). Que n'i a fòrça d'autes !) Donc, uei que voi dedicar lo men messatge aus "dètz-e-sèt" hippies que'ns vienen de Berlin.
Que's passa aquí !

Tà escotar trocets de musica, que podetz clicar ací.
Tot que començè en 1997 per ua aplegada d’amics, non sabèvan pas de qué hèr, n’avèvan pas quitament l’idèa qu’anavan jogar de musica d'aquesta manièra, que volévan sonque passar estonas de las bonas, amassa. Çò qui hasón. E puish la lor musica que s’impausè a pertot.
Que jògan un pauc de tot, ua barreja d’estiles, de la borrèia de dus temps dinc a la musica deus cajuns en passant per de musicas balcanicas e de klezmer…un pauc de tot, que !
A la debuta que jogavan sonque de musicas sens paraula puish que i botèn de mei en mei cantas de compausicion pròpia. Que cantan sustot en alemand, francés e anglés. Que cau senhalar duas caracteristicas deu grop deus « siebzehn Hippies » .
En prumèr, non son pas jamei estats 17, que son 13 (d’acòrd, que i a sovent convidats donc que i pòden estar 17, e quitament, a vegadas, plan mes) !

Non son pas cap hippies, enqüèra que quauqu’uns hasón deus hippies autes còps e com se ditz: einmal Hippie, immer Hippie (un còp hippy, tostemps hippy) :))!!!

Durant ua girada a Bordèu, qu’encontrèn lo grop locau « Les hurlements d’Léo ». Lo corrent que's passè hèra plan enter los dus grops dinc a aplegà's tà formar un grop nau "Hardcore Trobadors" : 20 musicians, 40 instruments e un grop a miejas occitan com lo nom ac indica !

L'adobatge deus tròç qu’ei collectiu, e que’u signan Max Manila. Donc Max Manila n'existeish pas, en realitat M.M. que son eths medish. L'autora principau deus tèxtes que demora la Kiki Saüer. Los lors CDs e DVDs que son difusats per Buda Musique (de París), que'us trobaratz en venta a totas las bonas disquerias d'Euròpa : que'vs sufeish de demandar: 17 hippies !

Aquiu qu'avetz un tròç deu concèrt que dèn a Valladolid l'estiu passat:


E aqueth tròç a Essen en abriu (filmat de nuèit, doncas no's ved pas arren! Per aqueste còp, que siatz cèc o non ne cambiarà pas tròp...). Ah, que i a un aire hassidic (en yiddish: a hossids lidl) laguens, e ja sabetz com e'n soi fan de musica klezmer !!!


E aqueth tròç seguent qui joguèn au hestenau de Sziget 2006 a Budapèst, qué pòt estar ? Qu'ei plan ua borrèia! Òc, ua de dus temps, ua deu Berrí : "la bourrée dite d'Aurore Sand"...



La video qui segueish qu'ei estat filmada au Daley Center (Chicago, IL).
Que i podem escotar Saragina rumba, ua evocacion deu film 8 1/2 de Fellini, seguida per un "z'haricots" (o zydeco com ac solen escríver en fonetica anglo-americana) titolat Gator's Grin. Qu'ei derivat d'ua cançon tradicionau 'cadiana (cajun) Bosco Stomp, o le Stomp de Bosco com ac grabè Zacchary Richard eth medish. Que cau notar Bosco Stomp que hè partida deus tot prumèrs tròç de musica jamès enregistrats en l'istòria de la musica tota. Per çò qui tòca au noste Gator's Grin, la Rika que s'a deishat lo violoncèle tà cantà'u...en lo francés de Loïsiana !

Il y a des ‘tites blondes et il y a des ‘tites brunes,
il y a des ‘tites si noires que l’diable ne peut pas les voir.
Elles font pas des accroires, elles font pas des promesses,
elles font t’faire les aimer, et là, là, ça me tourne le dos.
Et ça, ça me fait du mal!

C’est fini la methode dans le village tu m’en veux,
tu m’as fait des injures et là, là, ça me tourne le dos.
Tu m’as fait des injures et tu m’as fait des promesses,
tu m’a fait des chants méchants et là, ça me tourne le dos
Et ça, ça me fait du mal.

Il y a des ‘tites blondes et il y a des ‘tites brunes,
il y a des ‘tites si noires que l’diable ne peut pas les voir.
Elles font pas des accroires, elles font pas des promesses,
elles font t’faire les aimer, et là, là, ça me tourne le dos.
Et ça, ça me fait du mal!







E que'us tornam trobar au Kennedy center, Washington DC. Que i èran en setembre passat...n'an pas avut cap besonh de cantar en anglés! La cançon en seguint qu'ei Frau von Ungerfähr, ua canta supausada trista (no's nòta pas reaument en escotar sonque la musica) que'ns conta ua separacion, ua hugida meilèu, d' ua hemna de son òme. Qu'assajarèi de'vs hicar la virada en gascon quan agi temps.

Ungefähr, um fünf vor sechs,
verließ die Frau von nebenan den Mann,
der neben ihr noch schlief.
Sie nahm die Schlüssel von der Wand,
rang kurz nach Luft und verschwand dann.
Auf Nimmerwiedersehen wollte sie geh’n.

Die Tür schlug zu als sie erschrak
und an den Brief in ihrer Tasche dachte,
der den Mann betraf.
Den sie vor langer Zeit geschrieben hatte,
Wort für Wort verziert.
Von Nimmerwiedersehen stand da nichts drin.

Sie sprach von tosendem Meer,
das den Himmel verglüht,
von dem Tag, den die Nacht nicht zerbricht,
von verzehrenden Blicken, die keiner vergisst.
Good bye my love. Bis bald. Auf Wiedersehen!

Jetzt steht sie hier – im Hier und Jetzt.
Sie glaubt, es liegt was in der Luft,
doch nur die Zeit hat sie versetzt.
Die Tage kriechen vor ihr her.
Das Bett ist ohne sie zu leer.
Auf Nimmerwiedersehen kann sie nicht gehen.

Ungefähr, um fünf nach sechs,
legt sich die Frau von nebenan zum Mann,
der neben ihr noch schläft.
Sie zieht ihr Kleid ganz langsam aus und deckt sich zu.
Ein Wiedersehen, wie soll das geh’n?

Sie träumt von tosendem Meer …


E tà acabar per uei, un aute tròç jogat durant aqueth medish concèrt au Kennedy Center de Washington: un instrumentau hongrés, dab ressons balcanics e un drin iberics tanben : ròm, que! Lo tròç que's titola Besho.



Dab Antje Henkel a la clarineta, la flaüta, lo saxofòne alto ; Carsten Wegener a la contrabaisha, la sèga musicau, e cantaire; Christopher Blenkinsop a l'ukulele, lo bozoquí, la contrabaisha e que canta eth tanben, Daniel Friedrichs au violon, Dirk Trageser a la guitarra e cantaire, Elmar Guttman a la trompeta, Henry Notroff a la clarineta, Johannes Kevenhörster a la clarineta tanben, Kerstin Kaernbach au violon, Kruisko a l'acordeon, Lüül au banjo tenor e a la guitarra, Rika Lau, violoncèle e cantaira, n'i a d'autes convidats a còps... Ah, totun! No'm pòdi pas totun oblidar la (blonda e hèra charmanta) Kiki Saüer, que canta, tòca l'acordeon e qu'ei la gavidaira deu grop :)) !!!!