dimarts, 20 d’octubre del 2009

Jo volerí qu'aquera nueit durèsse

De Bertran Larada (Bertrand Larade 1581- ?), aqueth sonet magnific tirat de la soa prumèra òbra: La Margalide Gascoue (La Margalida Gascoa), publicada a Tolosa en 1604.


Si jo podè, volerí ricaments
En gotas d'òr au leit de Margalida
Càser la nueit, au punt qu'ei adromida,
Per non gausar descrobir mons torments.


Mon Diu, lavetz, que de contentaments
Harén bèth còp ma gran pena adocida
E la dolor de jo hòrabandida,
Se trobaré, e totis languiments!

Jo volerí qu'aquera nueit durèsse
Un an o dus, sens que nos esclarèsse
Lo bèth solelh jamès ni pòc ni pro:

Sonque tostemp demorèsse escurosa,
Tant qu'au leitet dab la mia amorosa,
Jo caçarí lonh, lonh, tota dolor.

2 comentaris:

Poupougne ha dit...

Je me fais escridasser si je dis que je prefère quand tu mets des poèmes?

Et à quand tes poèmes à toi?

merike ha dit...

Les meves gràcies per al poema amb un tango. Visca l'amistat finès-suec-françes-gascó-català, osca lo poèta gran!

Que escriguis més jotes, Joan!

YouTube - Eino Grön - Viimeisestä Illasta (Olet Kaunis Margerita - ets bonica Margerita) - Estocolm 2009