Perrec, var. perrèc, perrac. Qu'ei l'equivalent semantic en gascon de l'occitan pelha, fr. peille. L'etimologia deu mot que demora controversada. Wartburg (FEW, etimon perreka) que'u hè derivar deu basco 'perreka', shens mei d'explics sus l'etimon e shens nat argument contra l'ipotèsi invèrsa (manlhèu gascon en basco). Totun, lo mot basco 'perreka' qu'ei dialectau e pro isolat (solet representant de la soa familha en euskara, se non m'engani pas), çò qui non pleiteja pas en favor d'aquera teoria. Quant a Coromines, qu'explica lo mot catalan 'parrac' (gasc. perrec, perrac) com derivat deu vèrbe esparracar (gascon esperrecar, var. esperracar) e lo vèrbe esparracar com... derivat deu substantiu pre-latin 'parrac' (ved. G.D.L.C.) .Alternativament, que prepausa ua relacion de esparracar dab l'italian esparar. Non m'agradan pas tròp ni l'ua ni l'auta teoria e aquiu qu'avetz la mea personau.
Lo mot gascon 'perrac' (varianta perrec, perrèc) que poiré viéner deu latin palla (vestit de hèmna, launa, sharpa) o deu latin pellis (pèth) afixat dab l' afixe --accu puish cambi d'afixe - eccu per confusion despreciativa. *Pallàcu o *pellàcu -> perrac, perrèc, perrec. La geminacion qu'ei expressiva, despreciativa, exactament com la deu mot 'perrissa', qui deriva deu latin tardiu *pellicia (fr. pelisse). 'Esperrecar' que vien de 'perrec' o 'perrèc', mentre esperracar que vien de perrac. Los mots catalans parrac, dial. parrec e esparracar, dial. esparrecar que son probablament de manlhèus gascons d'atestacion pro recenta en catalan (respectivament sègles 19 e 20). L'aragonés qu'a manlhevat lo mot deu gascon (perreque etc), qu'ei autanplan lo cas deu basco perreka. Deu noste mot perrac, perrèc que derivan, a mei deus vèrbes esperracar esperrecar, esperrecat (= pelhandrat) , esperrecada,(= esperrecadura), etc.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada