Un prèmi m'ei arribat de las Tèrras de l'Ebre !

M’ei arribat un prèmi imprevist. En realitat, ja hè (fa) quauque temps que lo me guardi a casa, pr'amor, tà díser vertat , davant aqueth prèmi, jo que’m senti un pauc com ua garia (gallina) davant un cotèth (ganivet).

E ben, en realitat, ne soi plan urós urós, d'aqueth prèmi. En prumèr pr’amor que m’ei arribat de las Tèrras de l’Ebre, com las cigonhas a la prima. E que l'èi recebut de la Sílvia, ua persona que veneri e qu’aimi entre totas.

Alavetz, de qué hèr dab aquest prèmi ?

Ja qu’a passat la termièra (frontera) estatau , voli n’enviar un mes au nòrd, du costat de Lèira, au país deus mens grans, a Orléans. Tau Jan-Pèire. Lo Jan-Pèire ei gai, ac ditz, ac torna e arretorna díser, plan hòrt. Mès aquò n’ei pas ua rason tà un prèmi. Jo, las preferéncias sexuaus deus blogaires e de las blogairas, que me’n foti. Au Jan-Pèire l’aimi pr’amor de çò qu’escriu e de la lenga de son blòg. E s’ i a ua causa que non me’n foti pas qu’ei plan aquera : lo Jan-Pèire qu’ei ua persona com cau, un juste. Un exemple, son aumenatge aus tsiganas, aquí. Los camps e las crampas de gas, sabem çò qu’aquò vòu díser a casa deus Peirotons. Deu costat deus lors grands-parents maternaus, los mens hilhs n’an pas agut nada familha. Tots tuats. Hemnas, òmes, vielhs, joens, infants, nenets, tots. Desapareguts dens los horns d’Auschwitz. E ben, lo Jan-Pèire que’m hè sentir un pauc mens vergonhós d’estar un èste uman. Alavetz, au Jan-Pèire, li balhi aqueth prèmi.

Un aute prèmi, l’envii a la mes Occitana de totas las Catalanas : a l’Anna. Pr’amor l’Anna qu’ei ua poetessa. E que dens la nosta societat de consum, qu’ avem besonh de (necessitem) poesia mes que tot. E l’Anna, nos regala dab poèsia dens totas las varietats de la lenga nosta. A l’Anna, li agradan los nostes mots. E jo, a l’Anna que l’aimi.


Un aute prèmi, l’envii a la Roser, plan segur. Cada còp que i passi, per l’Arbre Sec, au ras de Viladamat en Empurdan, pensi ad era (en ella). La Roser se revolta, denoncia aquera societat de mèrda, la nosta societat. Denoncia la violéncia e l’injustícia. Hè gòi de véder aquesta capacitat de revoltà’s. Que’ns balha espèr e coratge. De mes, la Roser qu'aima los nostes mots e la poesia. Ei per tot aquò que l’aimi, la nosta Roser zelada. Sabi plan que no’n harà pas arren d’aqueth prèmi, n’a dejà recebut un arramat. Aquò rai. La Roser ne harà çò que volha.

Un aute prèmi, l’envii a un « país » men (lo men país, vos parli pas d’estat, nosautes nomadas nse’n fotem deus estats) au Mika, de Saragòssa, pr'amor que m’agrada lége'u tot dia. E pr'amor que s’ei perdut dens los crums de la Baltica, e qu’a la nostalgia au país. E qu'ei poèta. E que hè víver l’aragonés. Ei per tot aquò que l’aimi. Serà un prèmi compartit per los sons dus blogs, l’aragonés e lo castelhan. La mietat tà cada un. Los dus blògs ne fòrman sonque un, en realitat.

Un aute prèmi, l’envii a la Violette, de la vila de Gràcia. Pr’amor que li agrada la lenga francesa, la mea prumèra lenga. E pr’amor que m’i senti plan a casa de la Violette. A d’estile, s’i minja plan e l’atmosfèra i ei mes qu’agradiva. A la Violette que l’èi aimada de tira (de seguida).

Un aute prèmi, l’envii au Tam, soi fan deu son blog e l’aimi, lo tipe. M’i retròbi dens son blòg. Que’ns regala dab fòtos geniaus e dab tèxtes en occitan que son de pèças d’antologia. E que luta per conservar un semblant de cultura dens lo país de Sarkozy.

E lo darrèr prèmi, o lo prumèr, lhèu lo mes bèth, ben òc,…va tà la Mela. Ò, ac sabi, n'ei pas tostemps finet, finet, lo son blòg, mès me comenci de la conéisher a la Mela. Non v’i cau pas enganar. Ei generosa, umana, fineta quan e vòu plan, e auratz remarcat : que sap manejar la lenga com cau. Qu'ei dotada, la Mela. E que’m hè arríder, e quasi plorar a còps... Li agrada l’erotisme e vòu partatjar sa sciéncia ? I a pas mes solidari qu’aquò. Non, no's cau pas deishar enganar. La Mela ei un pauc com ua monaca russa, mès dab ua diferéncia : la de deguens n'ei pas ua replica de la de dehòra. Jo, a la Mela que l’aimi. Qu’aimi la de dehòra e la de deguens, la Mela sancèra.

E tots los autes de la lista? E ben, m’an balhat sonque lo dret a set causidas…aquò non vòu pas díser que n’aimi pas los autes. Si los èi hicats dens ma lista de ligams, b’ei que i a rasons de las bonas !