Una vida sens veitura

En junh passat, me crompèri una veitura. La Peirotona m'aviá donat las instruccions per causir lo modèl, èra un pauc coma los dètz comandaments:
"Prendràs una que consoma pas res, que polluís pas, que mena pas de bruit, que pudís pas, que pòt pas depassar 130 sus las autorotas francesas e 120 sus las autopistas espanhòlas, que siá pas de color roja, qu'i aja pas lo retrait de Sarkozy dessús o a la rigor sonque sus la banda deus pneus, e la vòli amb tres sètis a l'arrièr per si tornam prene un tresen gat, e fai plan atencion, que me la prengas pas nòva, qu'una d'ocasion que siá pas tròp vièlha anirà totafèt plan"...

Doncas ieu anèri al garatge e me crompèri una maquina que podiá correspondre mai o mens a las instruccions matrimonialas, levat lo fait que podiá pas èsser mai nòva. Quand aprenguèt la novèla, la Peirotona èra pas tròp contenta. L'argument que lo vendeire m'avia fait engolir, a saber qu'una veitura nòva costava mens car qu'una d'ocasion, la convenquèt pas. E se botèt a bramar : "Bodu! Siàs pas capable de fer res solet! Auriái degut i anar amb tu! Es totjorn çò parièr!
E quand s'aperceguèt qu'èri quitament pas capable de li dire de quin modèl èra la veitura comandada, se botèt a bramar encara mai fòrt e a se plànher en yiddish, çò que, cò de Peirotona, denòta un estat de caitivièr pregond. Mas, doas setmanas aprèp, quand me'n tornèri a l'ostal dab la veitura flamejant nòva, se faguèt tras que contenta e zo! ela la faguèt assajar al filh per çò qu'a pas tròp fisança dins las capacitats de conductor del marit. Coma la veitura èra nòva, caliá èsser prudent...

E aviá rason coma de costuma. Per çó que de veitura flamejant nòva, n'ai pas mai. Espetada, esclafada, espotida, redusida a quasi res, dempuèi dejà un desenat de jorns. Ah, mas i èri per res, ieu, èra pas ma fauta, pòdon pas me reprochar res! Vejatz: l'aviái daissada soleta defòra, plan aparcada, res a dire. Mas un dròlle qu'aviá participat a un cambriolatge dins la carrièra vesina e qu'aviá trobat la clau de la veitura del propietari, se la prenèt per s'amusar un pauc e n'aprofietèt per partir al brutle amb lo veïcle que sabiá pas condusir. E son viatge s'acabèt en s'esclafant en plen dins ma veitura ex-flamejant nòva. Vaquí. Urosament, lo drollet poguèt contunhar de gratar camin, mas a pè. Auriá pogut se tuar! E cresi que la policia es encara a lo cercar.

Doncas fa mai d'una setmana qu'ai pas cap de veitura. E de prene los transpòrts collectius me faguèt soscar e filosofejar. Que la societat ideala seriá una societat sens raubaire e sustot... sens veitura.

Anèm, per se consolar, una canconeta que va plan, interpretada pels ogres de barback !!!!




E los trocets klezmer del jorn, d'escotar dins lo metro tolosan ...

Per començar, un klezmer...catalan e en catalan! (visca Dumbala canalla !) :


e lo segond és un "terkei" (en yiddish: Turquia, lo país d'ont lo ritme es supausat èsser originari) en tot cas d'estile plan tradicional (visca klezmer conservatory band ! ) :


PS Un tipe au hons de la sala que'm demanda perqué èi escriut lo messatge de uei en dialècte occitan e non en la nosta bèra lenga gascona com a l'acostumada. Que serèi clar: aquò qu'ei lo men blòg e qu'èi lo dret d'i patagonejar com vòi s'aquò m'agrada. E si lo tipe deu hons de la sala n'ei tostemps pas content, arrés ni arren non l'arretien pas aquiu e que l'emmèrdi, aquò dit sens nada agressivitat e hòrt respectuosament, plan segur.