Estagi de polifonia gascona (Seguida)

Ger, n'avoi pas tròp lo temps de'vs condar quin s'èra passada la dimenjada au conservatòri occitan. Prumèr, que'm cau díser la nueit de divés (divendres) a dissabte qu'estó un chic complicada e, digam... corteta. En me lhevar (per fòrça) lo dissabte matin, qu'avi lo cap totaument ensocat. No'm sentivi pas capable de non hèr pas arren. A mès, plavèva, ua ploja tristassa qui't hasèva regretar d'aver deishat lo plumon tròp de d'òra. Tà díser vertat, èri temptat de non pas i anar, tau conservatòri, e de me'n tornar arrejúnher ma mestressa deu moment, Dauna Morfèu. "Si plau, non i vau" coma's ditz. Urosament, la Mela que passè per aquí e era que sabó trobar los mots qui calèvan tà'm tirar tot dobte deu topin. La Mela n'estosse pas passada, probable que n'i serí pas anat. Granmercés, gojata! (Tot aquò tà poder escríver que l'aimi a la Melineta, enqüèra que la soa grafia occitana sia eretica. Aquò rai! Que deu viéner deu son costat "perfècta", aquest hami tà l'eresia, de segur! Que lo Domergue non la condemne! Amen).


Generaument, quan e vau tau centre vila, que m'i pòrti a bicicleta. Mès aqueth dia, que prengoi la veitura, pr'amor qu'avèvi perdut lo gost a la ploja e n'avèvi pas trop envèja de m'i negar. Que m'avèvi sonque oblidat que si vòs anar tà Tolosa en auto, que't cau saber arrecà't, sustot lo dissabte, imagina't! E a jo, las arrecadas, eh ben non, non m'agradan pas briga. Bon, qu'èi sajat de'm garar ací, aquiu, acerà, mes luenh enqüèra...Impossible! Qu'èi acabat per acessar mon veïcle traumatizat au Parking deus Carmes. Que m'a calut un dia sancèr tà m'apercéber que'm podèvi garar au parking deu Conservatòri, a gratis.

L'estagi qu'èra animat per Pascau Caumon, professor au Conservatòri de Tarba e gran especialista deus cants polifonics. Non vienen pas sonque deus Pirenèus, ni tanpòc sonque d'Occitània, los cants polifonics deu Pascau, non, non, de pertot, deu Pigmèuland, de Sardenha e de Mongòlia, los que't hèn quate votz en ua, saps? Qu'ei de non pas créder, lo Pascau. A la pausa, que t'imita lo cant polifonic d' un grop de caçaires mongòus sajant d'atirar quauques baleas (baleas = balenas taus qui non son pas gascons) deu hons de las estèpas, o quauqu'arren atau, t'i creirés. Alavetz las parets e los vidres que començan de tremolar, e tu que't demandas còp sec t'on te caleré anar tà sauvà't las puç!!!

Èram 22 estajants, 6 mascles e 16 hémias. Jo'm pensavi que las polifonias pirenencas èran sustot un ahèr de mascles mès bon...ac sèi pas tot, e de tota faiçon, qu'ei plan lo sex ratio ideau, aquò :D.

La seguida, lo còp qui vien!

P.S. De la part de la nòsta poetessa italiana d'expression catalana preferida, ara qu'avetz un cant d'apréner de cap, tà la poder cantar durant la nòsta amassada de blogaires qui vien. Que podetz causir ua votz, melodia, hauta o baisha, e prepausar tanben un restaurant-bar coma lòc de l'aplec. Las paraulas son pas guaire complicadas:
La Montanara

Là su per le montagne,
fra boschi e valli d'or,
tra l'aspre rupi echeggia
un cantico d'amor.
Là su per le montagne,
fra boschi e valli d'or,
tra l'aspre rupi echeggia
un cantico d'amor.

La montanara o-he
si sente cantare,
cantiam la montanara
e chi non la sa?
La montanara o-he
si sente cantare,
cantiam la montanara
e chi non la sa?

La montanara o-he
si sente cantare,
cantiam la montanara
e chi non la sa?
La montanara o-he
si sente cantare,
cantiam la montanara
e chi non la sa?

Là su sui monti
dai rivi d'argento,
una capanna cosparsa di fiori.
Era la piccola
dolce dimora
di Soreghina
la figlia del sol.

La figlia del sol.




Totun, la polifonia gascona qu'ei drin diferenta. Aquí que n'avetz un exemple (si Youtube e vòu cooperar com cau, que'ns hèn d'antigasconisme primari, aqueths!!!). Si non, que podetz véder la video directament en çò de youtube, aquiu:



Bon, sabem dejà que podem compdar dab la preséncia de la poetessa de l'Alguer , de Noves flors, d'Henrizeviii e de la Mela. Apuntatz-v'i !