De los Pirenèus qu' arriulan los gaves capvath l'arribèra. Lo mot "gave" designa un riu peirós qui chorra a la montanha. Non n'i a pas mes gascon qu'aqueth mot qui ei totaument desconeishut en lengadocian e en catalan. Qu'ei lo nom de mantuns rius enter lo Bascoat e lo Haut-Ador. Lo mot ei passat dens la toponomia oficiau: gave de Pau, gave d'Oloron. E qu'ei estat quitament prestat au francés tà designar los torrents e rius pirenencs, com en gascon. Dens un document de 1388 lo gave d'oloron que i ei mencionat com lo "gaver". E com i a arriulets qui pòrtan lo nom de gabarret o gabarròt en Biarn, se pensa que gave provien de "gabarum" or "gabarrum". L'origina d'aquèth mot qu'ei desconeishuda, non s'explica pas per l'euskara modèrne.
Los gaves son elements simbolics de la montanha gascona. Dens la nosta tradicion orau, los Pirenèus que son sovent aperats, de manièra metaforica, lo país deus gaves. Me brembi de la prumèra leçon deu cors de gascon per Robèrt Boisgontier e Jacme Darrigrand. Qu'èra un extrèit d'un conte arrecuelhut en Gasconha centrau per Joan-Francés Bladèr. Que'n vos poderí recitar un trocet de cap : "Enfin, arribèn dens un país sauvatge e negre, un país de hauta montanha, on los gaves tomban de tres mila pès. Aquíu i a pas ni prèste, ni glèisa, ni cementeri. Aquíu viven los becut, gigants hauts de sèt canas. Quan gahan un crestian, lo hèn còser tot viu sus la gresilha e se l'avalan d'un sol bocin" o quauquarren semblant. Dens l'imaginari gascon, los Pirenèus que representavan un mond desconeishut, ostile e perilhós, on i valèva mes non anar. Qu'èra lo cap deu mond. Qu'èra la frontièra. Au delà, dens lo país deus gaves, los gavòts o gavaches qu'èran monde qui non parlavan pas gascon. A la montanha gascona, gavòts e gavaches que's disen deus Espanhòus. Mès lo mot gavache qu'a viatjat hèra! Qu'ei passat au lengadocian e au catalan devath la fòrma gavach/gavatx, e tanben au castelhan (gabacho). En lengadocian, lo mot gavach qu'a dus sens, segon l'Alibert. Prumèr, un montanhòu branassèr. E segond, ua persona de lenga d'òil. A l'arribèra gascona, los gavaches que son tanben los vesins de lenga d'òil. Dens lo departament de Gironda, que i a duas enclavas de lenga d'òil (santongés), en plen país gascon o occitan, de noms respectius Gavacharia Grana (en francés: "La Grande Gavacherie" o enqüèra "le Pays Gabaye") e Petita Gavacharia de Montsegur (La petite Gavacherie). En Rosselhon, los gavatxos son los Occitans vesins. En Espanha, los gavatxos/gabachos son los Francés. Donc, a cadun lo son gavache !
Lo santongés que pertanh a la lenga (o las lengas) d'òil com lo francés. Mès parlar santongés n'ei pas briga parlar francés! Los petits escolans santongés deu sègle passat que devèvan avisà-se'n lèu, praubets! Eths tanben, com tots los autes, qu'èran castigats si parlavan "patoé".
Té, tà vosautes qui comprenetz lo francés, qué vòlen díser aquestes mots plan corrents en parlar santongés deu "pays gabaye":
a, acacher, affeurdillée, agrâlé, aillan, aive, aigail, ajhasse, ajhuer, aisine, aquiller, aneut, angrote, arrojer, beun'aise
(jh'seu beunaise ....),benaise, bespagne, beurnicasser, bourder, busoter, bughée (du linghe blanc de bughée) bourin, belughée (o l'avait tot eune belughée), beurlander, beurlanderie, beurlière, bail, bassée, balai, balots, baille, bougner, bouère, bastiot, boure, bouillée, burgot, buffer, bouzit (coupeur de bouzit)... ??? Bon, que'vs passi la resta. La responsa, que la trobaratz aquí.
Ah! E per çò qui tòca a l'intercomprehension dab lo francés, que'vs deishi hargar la vòsta opinion pròpia en escotar aquèth trocet d'un devís en santongés (parlar de la Gavacharia Grana) :D::
Que'm podetz enviar l'arrevirada :D! Alavetz? Lenga d'òil o lengaS d'òil? Vos caleré modificar la vòsta mapa de las lengas de França e hicar la frontièra lingüistica deu francés fòrça mes au nòrd, ça'm par. La lenga santongesa normativizada qu'estó arreconeishuda oficiaument com lenga de França. Non li manca pas pus arren, "sonque" l'oficialitat, tà vàder realitat...Anem! L'espèr n'ei pas mort! Estirem l'estaca!
7 comentaris:
Lo de gabarrot en el Bearn me ha recordado a "gabarra" en euskera, que es una barcaza. Puede que en euskera derive precisamente de las barcas que se usaban para descender por los gaves gascones.
Oc, qu'avem la medisha "gabarra" en occitan com en castelhan. Mes non soi pas convençut de la relacion dab los gaves. Enfin, non sèi pas.
De notar: en gascon, qu'avem ua auta "gabarra" qu'ei ua planta espinosa, ua sòrta d' "aulaga". Lo mot noste seré (proto-)basco d'origina. N'as pas ua suggestion de mot basco aparentat?
No será la alcaparra?? http://es.wikipedia.org/wiki/Capparis_spinosa
No, no. He encontrado la respuesta en el libro de Gerhard Rohlf Le Gascon, Etudes de Philologie Pyreneenne. En realidad, Rohlf nos dice que en gascón (y en las otras lenguas afines) hay una serie de plantas que llevan nombres parecidos entre sí aunque las plantas no lo son. Todas esas plantas tienen como caracteristica comuna la de llevar espinas. por ejemplo :
la gavanza, la galabardena, en gascón garvadèra var. gavardèr, gauardèr,garrabèra, catalán: gavarrèra, garrabera, gavarnera, navarro-aragonés: gabardena. El fruto del mismo en gascón: gavarda, garraba, gardaula, gardaua,, en navarro-aragonés gabarda, galbarda, garrabón, en catalàn GAVARRA, gavarna.
La aulaga espinosa: en gascón GAVARRA, en Cantábria: garaba, garabita
La zarza, el espino: en gascón: auarra, GAVARRA ( en Ortès, Bearn). Según Azkue, citado por Rohlfs, en vasco sería gaparra, kaparra. En efecto, mi diccionario de Euskara me propone: sasi, KAPAR (ojo: ese sólo en Baja Navarra), sastar, lahar, eca
Entonces, viene del latín kapparis en definitiva...
(Por cierto, no hace falta que escribas en castellano, mejor no te salgas de las lenguas oc, aunque yo no sea capaz de escribir en ellas, las entiendo).
Va plan. Donc, en gascon. Si as lo mendre problema tà compréner, m'ac avisas e jo't viri la frase en castelhan.
Alcaparra que'm sembla d'origina arabe a causa de l'article al, o sia que capparis poderé estar ua paraula arabe travestida en latin "scientific". Si ei atau, gabarra e kapar non pòden viéner de caparris, me sembla.
Según la RAE alcaparra proviene del árabe efectivamente, pero el término original es el látino capparis y el griego ídem.
Kapar, en euskera, puede venir perfectamente del término latino, no veo por qué no. De hecho, incluso lo normal es que el latino kapparis diera "gapar" en euskera, aunque la distinción k-/g- en los préstamos latinos en euskera no es muy fuerte y depende del dialecto.
Publica un comentari a l'entrada